Vaar, vaar, vaar

Meestal zit ik in de auto als ik over de Reineveldbrug ga. Of in de tram. Maar nooit wandelend of fietsend. Dat laatste heb ik vanmorgen gedaan om dit aardige brugwachtershuisje van dichtbij te kunnen bekijken. Samen met de brug werd het in 1931 gebouwd en inmiddels is het huisje een gemeentelijk monument. Vanaf 2000 worden de ophaalbruggen vanuit een centraal punt bestuurd en verloor het zijn functie.

Gelukkig is de geschiedenis over de brug en de trekvaart eronder beschreven op een informatiepaneel in het huisje. Ook hier (klik) valt er veel over na te lezen

Vaar, vaar vaar,

vaar ik voorbij

voorbij, voorbij, voorbij

Dat is het gedicht dat precies in de vensters past. Hubertus Bahorie, stadsfilosoof, schreef het en het doet me deugd dat bij alle ophaalbruggen in onze directe omgeving teksten staan die tot nadenken stemmen. Ik dacht meteen aan de vaart waarin we leven en het heerlijke tempo dat de trekvaart met zich meebracht vóór de komst van treinen en gemotoriseerd verkeer. De trekvaart wordt wel de Intercity van de Gouden Eeuw genoemd. Veel van het vracht – en personenvervoer ging over water. Die tijd is voorbij. Voorbij.

Rond beton

foto van het www

Dit kunstwerk in de Delftse binnenstad was me even ontgaan. Het is geplaatst in 2020 en dat was de periode dat we het centrum nauwelijks bezochten. Het heet Echo en is gemaakt door Nynke Koster voor het themajaar ‘Delft en de Gouden Eeuw. De vele grote contrasten uit deze economische en culturele bloeiperiode in de Nederlandse (en Delftse) geschiedenis zijn hierin verbeeld. Op de betonnen schijf van zesenhalve meter doorsnede komen verschillende Delftse monumenten terug. Zelfs de afdruk van de vloer van de Oude Kerk is erin verwerkt. Ook zijn er mooi gedetailleerde schedels te zien. In het midden staat een kroon waarop men kan zitten. Daar zaten toen ik het kunstwerk passeerde heel gezellig wat mensen een ijsje te eten.

Op de site van ‘Kunst op straat’ kwam ik nog heel wat -voor mij onbekende- kunst tegen in Delft. Misschien moet een volgende wandeling daar maar eens langs gaan. Ik hoef me toch werkelijk nooit te vervelen.

Wachten op onthulling

De Gouden Eeuw van Delft komt tot leven in een keramieken stadsplattegrond. Ik schreef er hier al eens een blog over. In de Papenstraat wacht dit prachtige project nu nog op de officiële onthulling. Bezoekers van het centrum worden in de omliggende straten met pijlen de juiste richting opgestuurd.

Centraal in de onderste foto ontbreekt één gebouw, het stadhuis. De burgemeester zal dit als laatste plaatsen tijdens een feestelijke bijeenkomst. Voorlopig is dat even uitgesteld. Maar dat verhindert de bewoners van het oude centrum niet om naar hun eigen huis op de kaart te zoeken. Delft heeft er weer een bijzonder kunstwerk bijgekregen. Zodra het weer kan, sleur ik iedereen er mee naar toe.

Playmobil ?

Nog net op tijd kon ik het raam openen en met mijn mobieltje dit schip fotograferen. Eerlijk gezegd ziet het er een beetje uit als een plastic piratenschip van playmobil. Maar daarmee doe ik de bouwers van deze replica tekort, excuus. Wel erg ongewoon om dit voorbij te zien komen. Dus even uitgeplozen via internet. Ruim honderd werkloze jongeren hebben zes jaar aan dit indrukwekkende schip gewerkt. Daar wordt het meteen mooier van.

foto via internet

Vandaag komen de grootste Delfts blauwe vazen ter wereld met dit schip onze stad in. De vazen zijn vervaardigd in China; daar kwam nogal wat mankracht bij kijken! Hierna vaart de ‘Statenjacht Utrecht’ een week lang door Delft. Dat alles in het kader van het themajaar De Gouden Eeuw. Een verteller aan boord brengt de geschiedenis van de porseleinhandel in de Gouden Eeuw weer tot leven. Er zijn dagelijks meerdere vaartochten mogelijk. Zie ook: http://www.degrootstedelftsblauwevazen.nl. Ik vrees geen tijd te hebben voor een tochtje maar dit schip voorbij te zien varen, is al een cadeautje.

Herfstontkenning

Stiekem schep ik er lol in om foto’s te maken waarop de herfst niet zichtbaar is. Dat is in tegenspraak met mijn voornemen om dit jaar optimaal van herfst en winter te gaan genieten. Een mens zit toch raar in elkaar bedacht ik toen ik mezelf op dit kop-in-het-zand-steek-gedrag betrapte. Deze terrassen op het Doelenplein doen nog zomers aan.

Maar gelukkig, toen ik nog een paar stappen zette, viel deze me op. Een straattekening in het kader van de Gouden Eeuw. De bijbehorende tekst plaatst ik hier al eens. Aan de herfst valt niet te ontkomen en dat is maar goed ook.

De Gouden Eeuw komt tot leven

Wat jammer dat de harde wind er voor zorgde dat het keramiekplakken niet door kon gaan. Samen met de kleinkinderen had ik ons steentje bij willen dragen aan de 17e eeuwse stadsplattegrond van Delft. Die plattegrond van vijftien vierkante meter komt uiteindelijk op een blinde muur in de Papenstraat te hangen. Het is een geweldig initiatief van de stichting Vleugels. Twee creatieve vrouwen, Nan Dearoff en Colja de Roo voeren dit project uit en kunnen veel hulp gebruiken. Nog twee zaterdagen tussen 10.00 en 16.00 uur kun je op het Vrouwjuttenland in Delft helpen. Ik hoop volgende week in de gelegenheid te zijn mijn bijdrage te leveren. Te leuk om iets te doen aan de verfraaiing van je eigen stad.

Dichter in Delft

Dit is de Delftse Koepoortbrug bij avond. Het Rijn-Schiekanaal was vroeger een trekvaart. Vóór de komst van treinen ging het vervoer hier veelal over deze waterwegen, de intercity van de Gouden Eeuw.  Er bestaat, hoe kan het anders in NL, een Erfgoedhuis Zuid Holland die trekvaarten, brugwachtershuisjes en zo meer in kaart brengt en onder de aandacht. Tot mijn verbazing en vreugde zag ik dichtregels van Tjitske de Haas op de brugleuningen staan. Ik heb ze allemaal op de foto gezet en onder elkaar geplakt voor jullie.