De niet bezochte tentoonstelling

Er waren op voorhand al 70.000 kaarten verkocht voor de enorme overzichtsexpositie van de Renaissance schilder Rafaël in Rome. Uit allerlei verzamelingen, onder meer die van de koningin van Engeland, waren schilderijen bijeengebracht.

Op Goede Vrijdag in 1520 stierf de schilder op 37 jarige leeftijd. Vijfhonderd jaar geleden dus. En nu is er een prachtige tentoonstelling die niemand kan zien en bovendien al een vermogen heeft gekost. Ik hoop dat er een soort Italiaanse Jeroen Krabbé is, die wél over die expositie mag dwalen, er een TV programma over maakt dat wereldwijd zo’n succes wordt, dat de kosten enigszins worden terugverdiend. Voor een uitgebreid artikel over deze begenadigd schilder, klik hier.

Processie

Aan de kloostermuur werd gisteren een kruisbeeld opgehangen. Een paar uur later zou daar de grote processie langstrekken. Langzaam aan verzamelen zich belangstellenden langs de route, elkaar voortdurend een Buona Pasqua toewensend.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De mensen met de puntmusten zijn boetelingen, later is deze dracht door de Ku Klux Klan overgenomen, zeg ik er volledigheidshalve bij. Vooral de klaagzangen door de mannen gezongen, maken het tot een zeer indrukwekkend en ingetogen geheel. Religie speelt hier nog een grote rol. Wij staan erbij en kijken ernaar.

Goede vrijdag

Naar mensen kijken is heerlijk. Maar gisteravond besefte ik daarnaast dat we wel op een heel schilderachtig plein stonden om de processie af te wachten.

Hier wordt het beeld van Maria op de schouders van enkelen de kerk uitgedragen.  Het is versierd met een stralenkrans en bloemen. Het formeren van de stoet ziet er voor ons als buitenstaanders rommelig uit maar dat is schijn, beseffen we. Men vertrekt uiteindelijk aan een kleine rondgang om vervolgens weer bij de kerk uit te komen. Het begint te schemeren maar fakkels, straatverlichting en lichtjes in elk geopend venster versterken de bijzondere sfeer.

De boetelingen dragen de ladder, de speer en de stok met spons, attributen die vlak vóór en na het overlijden van Jezus, een rol spelen.

Iedereen valt stil als uiteindelijk de beeltenis van de gestorven Jezus wordt rondgedragen.  Dan passeren ons de laatste koorzangers en het publiek sluit zich aan. Wij ook. Op zoek naar een restaurantje. Dat mag oneerbiedig klinken maar is het niet. Zo gaat dat in Italië en daar doen we graag aan mee.