Aan tafel in tuin

Jullie zijn gewaarschuwd dat het de komende dagen nogal vaak over gezellige bijeenkomsten zal gaan hier op mijn blog. We trappen af met een lunch van onze wandelclub die ook een eetclub is. Hier zien we een voor-en achtertuin in Rijswijk. Wij arriveerden als eersten en dus nam ik nog even de tijd voor een fotorondje.

Een heerlijke tuin waar ik op mijn gemak van genoot. De tafel stond al gedekt en de gastvrouw had heerlijke hapjes, salades en een hartige taart gemaakt. Toen het gezelschap eenmaal compleet en de wijn in de glazen zat, borg ik mijn mobieltje op en stortte ik me volledig op het gezellig samenzijn, met mijn rug naar de tuin maar met de blik en de aandacht naar het heerlijke maal en ons dierbare clubje.

Langs de slootkant

Het is geel en groen wat de klok slaat. De forsythia loopt wat bloei betreft al weer op z’n end maar dan neemt het koolzaad de gele estafette over.

Ook het eerste bloeiende fluitekruid al weer gezien. Ik ben een echt lente-zomermens en word van deze uitbundigheid in de natuur zelf ook heel erg vrolijk. Bovendien waren we vanmorgen bij de polderwandeling weer met een grotere groep en gaan we elkaar aan het eind van de middag als eetclub opnieuw ontmoeten. Wat een heerlijke dag.

Alles vieren

Gistermiddag heb ik een pompoencheesetaart staan bakken. Het smaakte prima, onze gasten vonden hem heerlijk en ik ook. Hij vormde het slotstuk van de pranzo ter gelegenheid van het achtjarig bestaan van onze wandelclub, die meerdere keren per jaar in een eetclub verandert. We begonnen met drie gerechtjes waarin zalm het hoofdingrediënt vormde en vervolgden met ravioli met paddestoelen. Een etentje waar ik, als gastvrouw, alleen maar werkfoto’s van maakte. Deze schaal met groenten schoof ik zo de oven in. Onder het motto ‘je moet alles vieren’ haden we een genoegelijke maaltijd met elkaar. Zonder foto’s.