De hei op

Dit is de schaapskooi op de Ginkelse Hei. Toen we vandaag bij familie/vrienden in Ede waren, maakten we een klein uitstapje naar een bijzonder monument maar daar schrijf ik morgen over. Eerst maar eens laten zien dat de heide al in bloei staat.

Het is een bijzonder landschap dat we hier in West Nederland niet hebben en de schoonheid en uitgestrektheid raakt ons altijd. Ook verder hadden we een aangename dag met een door de gastvrouw heerlijk bereidde lunch en bij het weggaan kregen we een zelfgemaakte lasagnaschotel mee voor vanavond. We zijn dus de hele dag verwend door hen. Onze band is hecht en in het geval van de ‘meisjes’ al ons leven lang. Na een jaar of twintig voegden zich twee jongens toe. Het is dus een vertrouwde vriendschap die hier vandaag weer werd gevierd en het was genieten voor vier.

Droomhuis

De zondagochtendwandeling maakten we vandaag in Ede. Ede? Ja Ede, want twee leden van ons clubje verhuisden er jaren geleden naar toe. Gelukkig blijft ons contact gegarandeerd want ze zijn ook familie. De wandeling voerde ons over oude kazerneterreinen die inmiddels een woonbestemming hebben.

Tussen de legerbehuizing in, is ook plaats voor nieuwbouw. Mooi dat veel oude bomen gespaard zijn, waardoor zo’n project direct al smoel krijgt.

Hier en daar staan nog opknappers.

Ook de gebouwen die hieronder staan moeten nog gerenoveerd worden. We liepen te kwijlen toen we de mooie details zagen en de ruimtelijkheid van het gebied.

Er is zelfs een klein legermuseum, geheel compleet met wachthuisje. Na de wandeling werden we onthaald op een heerlijk buffet, goede wijn en een hoop gezelligheid waarvoor we onze dankbaarheid aan gastheer -en vrouw niet vaak genoeg kunnen herhalen.

De buitengebieden

Een paar relaties van de belastingman verhuisden in de loop van de jaren vanuit de randstad naar Den Bosch, Nijmegen, Arnhem en Ede.  Hij bezocht ze vandaag allemaal en dus sloot ik me in mijn eentje aan bij de zondagochtend-wandelclub. Mooi maar koud hoor, om negen uur. Zitten op dit kleurrijk alternatieve bankje was er niet bij, we hielden de wandeling kort.

Vervolgens zat ik aan de koffie in Reeuwijk waar onze dochter en haar gezin een week vakantie vieren. Ik schaarde me bij haar aan tafel en hielp mee een paar van de duizend puzzelstukjes aan te leggen. Heerlijk ontspannend werk. 

De vakantievierders gingen zwemmen en ik terug naar Delft. Daar zag ik een fraai zonmotief bij onze voordeur. Waarna ik zeer voldaan in mijn eigen stoel ging zitten.

Veluwe en Viterbo

Een familiebezoekje in Ede levert behalve gezelligheid ook een prachtige rit naar de Veluwe op. We bezochten in Otterlo een tegelmuseum waar vooral de tegeltableaus indruk maakten. En laat mijn oog, en dat van de camera, nou ook vallen op een stuk tegelvloer uit Italië. Deze tegels lagen in 1470 in de Cappella Mazzatosta van de kerk van Santa Maria della verità in Viterbo. Kijk, dat vind ik dan geinig. Vooral om die naam netjes op z’n Italiaans uit te spreken. Bekt net iets lekkerder dan de, overigens prachtige wandtegels, uit een slagerij in Breda.

Nog niet jarig

Zij namen de trein vanuit Ede, wij die in Delft. We ontmoetten elkaar op het Centraal Station van Amsterdam. Twee verjaardagen binnen één maand, we vonden het een goed idee om dat met een bezoek aan het Rijksmuseum te vieren met z’n vieren. Het resultaat van de renovatie is prachtig, de topcollectie een lust voor het oog en wat heb ik ook genoten van het kijken naar andere bezoekers. Ook buiten ging dat feest nog door toen we in de tuin voor het museum deze kinderen in een speelse fontein zagen dartelen. We wandelden nog wat door het Vondelpark en concludeerden gezamenlijk dat het een heel goed idee is om zo je verjaardag te vieren.