Méérkoeten

Het is een hele kolonie hier in het plantsoen voor de deur. Niet zo vreemd als je bedenkt dat er heel wat nesten van meerkoeten in de buurt zijn. Als veel van het jonge spul ook daadwerkelijk groot wordt en niet voortijdig door een reiger is verschalkt, dan krijg je dus dit soort groepsvorming. Naast waterplanten, weekdieren en waterinsecten voeden ze zich ook met gras, zaden en bessen. Als ik me tussen de buien door even naar buiten waag, constateer ik dat het gras voorlopig niet gemaaid hoeft te worden.

Luchten

Het was windstil en zonnig vanmorgen. Heerlijk om weer door de polder te lopen. Het water in de sloten was rimpelloos. Als in een spiegel zag ik de wolken. Later op de dag ontstonden felle buien, horend bij de tijd van het jaar maar ook symbolisch voor de periode waarin we leven. Wat een onrust overal. Maar zie, een regenboog. De pot goud aan het eind van de boog die kan me gestolen worden. Maar de schoonheid die de natuur ons biedt, is voor iedereen bereikbaar. Laten we daar maar extra van genieten.

Volle en kalende kruinen

Ons dagelijkse ommetje gaat pas vanavond in het donker plaatsvinden. Heerlijk even langs de grachten lopen en de verlichte huiskamers in kijken. Dan is het rustig op straat en – niet geheel onbelangrijk – droog. Er vielen pittige buien vandaag en dat hield me grotendeels binnen. Even ben ik er op uit geweest, speciaal om wat foto’s te maken. Ik richtte me op boomkruinen en alleen de treurwilg heeft nog een groen aanzien. In het kanaal drijft een onnoemelijke hoeveelheid blad. Op het wiegende water met een flauw zonnetje zag ik de boom en het blad weer samen en toen ik de foto omkeerde ontstond dit schilderij.

Afwisseling

Weer of geen weer; de zondagochtend in NL is gereserveerd voor de polderwandeling. Nou het was dus géén weer. Wat een buien zeg, niet normaal. Maar daar stond tegenover dat we gezellig met vrienden aan het ontbijt weer een beetje bijgepraat kwamen. En dat we de rest van de dag binnenshuis doorbrengen is ook al geen probleem met kinderen die op de koffie met appeltaart kwamen. Met kleinkinderen die nog in de vakantiestand staan maar morgen toch echt weer naar school moeten. Voor hun begint dan de routine van de dagelijkse dingen. Terwijl wij juist ons ritme volledig hebben verlegd. Het kan verkeren.

Moet kunnen

Beetje aan het rommelen vandaag. Boodschappen doen, post bijlezen, nieuw boek beginnen, hier en daar wat opruimen en een ovenschotel voor vanavond maken. Dat soort werk. En dan telkens als ik het idee heb om met de fotocamera naar buiten te gaan, op het tablet een buienalarm in beeld krijgen. Het alarm doet precies wat het voorspelt. Als het na een half uur weer droog en zelfs zonnig is, kan ik de keuken even niet verlaten. Dus lummel ik lekker binnenshuis verder. Laat ik het wisselvallige weer vanuit mijn luie leeshoek zien en prijs de dag die ik verlummelen mag.