Wie zit hier?

Onze vogelgids ligt in Italië en internet bood geen soelaas. Maar we stonden er wel ademloos naar te kijken gisteren. De stoep eronder ziet er zo uit.

Dus dachten we eerst aan een reiger. Maar nee, dat is het zeker niet. Alle hoop is nu gevestigd op de vogelkenners onder de lezers. We schatten dat ie minstens veertig centimeter groot is, de snavel is geel en hij zat behoorlijk hoog in de boom. Maar wel gewoon in de stad, langs het kanaal. Kijk wie ons gezelschap kwam houden. Ik voelde hem langs mijn benen strijken toen ik aan het fotograferen was.

Het was een lente-achtige zondagochtend, negen uur, honderd meter van onze voordeur en we hadden al twee alleraardigste buren ontmoet.

Beloofd is beloofd

De grote muurschildering in Delft die ik zo mooi vind, komt vandaag eindelijk aan bod. De achterkant van de DSM fabriek bood altijd een troosteloze aanblik. Sinds eind vorig jaar is daar iets aan gedaan. Micha de Bie ging een samenwerking aan en liet zich inspireren door de omgeving.

Dan denken jullie natuurlijk dat die omgeving er behoorlijk rauw uitziet. Maar dat valt mee.

Met mijn rug naar de muur zag ik dit. Als er dan blad aan de boom komt, krijg je dus ongeveer zoiets. Mooi toch?

Jam

Het is me al een paar keer overkomen dat ik spontaan wat vijgen kreeg toebedeeld die rechtstreeks van de boom werden geplukt door de eigenaar. Ik snap goed waar die gulheid vandaan komt. Vijgen zijn allemaal tegelijk rijp en heel kwetsbaar. De oogst is bijna niet weg te eten. We plukten ruim twee kilo van onze kleine boom. We eten er een paar uit de hand, we verwerken ze in een voorgerecht en vanavond, als er gasten aan tafel zitten, vergezellen ze Jamie’s rollade. Maar dan nóg. Dus.

Gekapt

Ineens ligt die mooie monumentale boom aan de Nieuwe Plantage in mootjes. Toch maar even gestopt voor een foto. De stronk staat nog en daarom heen ligt de afgezaagde stam en zijn dikke zijtakken.  Ik kon er nog niets over terugvinden op nieuwssites van Delft, dus het zal zeer recent gebeurd zijn.

Ik weet niet of een boomexpert hier al aan kan zien of de boom ziek is. Maar bij het aanschouwen van dit deel van de boom, kan zelfs een leek wel zien dat ie niet goed in zijn bast zit. Toch ontzettend zonde dat ie om moest.

Zon en schaduw

Onlosmakelijk met elkaar verbonden, zonder zon geen schaduw. In een smalle steeg werpt het nabijgelegen pand als het ware een nieuw huis op de muur. Bezie dat maar eens overdrachtelijk; het leven in een notendop. Ik kwam ook deze versierde boom tegen tijdens een rondje Delft.

Aan een wolkenloze hemel steekt deze nog winterse boom zijn takken uit naar de zon. En als het donker wordt, verspreidt hij licht. Ook iets om over na te denken.

Jeuk

Om te laten zien hoe dik de stam van deze boom is, dacht ik even een ‘Irene’ te doen. Maar ik greep in een mierennest met mijn rechter arm. Direct na de foto legde mijn wijnboer de camera op de grond en stonden we alle twee te klapwieken om die mieren uit mijn kleding te krijgen.  We aten overigens heerlijk bij dit door vrienden aanbevolen restaurant met de mooie naam Mariella. Het ligt even voorbij Gaifana in de gemeente Nocera Umbra.  Onze internet verbinding doet het weer, ontdekte ik gisteravond drie uur na thuiskomst. De jeuk van de mierenbeten verdween ook langzamerhand.

Gat in boom

Eergisteren schreef ik dat ik zou laten zien hoe gehavend de boom is die voor ons huis staat. Van bovenaf is behoorlijk goed te zien dat er een gat is ontstaan nadat de enorme tak eruit gevallen is.  De vergelijking met een gebit waarin een tand ontbreekt, dringt zich aan mij op. Iemand straalt, begint te lachen en je schrikt je rot als die mond dan opengaat. Zo’n stralende boom in zomertooi laat ook ineens zijn kwetsbaarheid zien. Gelukkig voor bomen groeien takken weer aan.