Herberg Vlietzigt

Met onze wandelvriendin van het zondagochtendclubje spraken we vandaag af te gaan wandelen in het Elsburgerbos. We startten bij Vlietzigt. Helaas is deze herberg per 1 januari definitief gesloten. Deze locatie werd vooral gebruikt voor feesten en partijen en het was zelfs een officiële trouwlocatie. 2020 had het feestelijke jubileumjaar moeten worden maar na 15 jaar ondernemerschap waren de laatste uitbaters genoodzaakt de zaak te sluiten.

De zwartwit foto’s achter de stalraampjes laten zien dat dit vroeger een boerenbedrijf was maar wellicht had het ook een herbergfunctie, Vlietzigt ligt namelijk aan het Jaagpad in Rijswijk tussen Delft en Den Haag. We kunnen alleen maar hopen dat er een goede nieuwe bestemming gevonden wordt. Het ziet er zeer verzorgd uit en de locatie is prachtig. Ik laat morgen de foto’s van het naastgelegen bos zien.

Geen mening

Het was fris gisteren en op sommige slootjes lag al een dun laagje ijs. Hoewel ik geen camera had meegenomen, was de neiging dan maar met mijn mobiel te fotograferen, niet te bedwingen. We besloten een stuk over de smalle weg te lopen langs de boerderijen. Maar zo rond half twaalf op zondag ben je de enige niet. Veel wielrenners, andere wandelaars en auto’s. We moesten voortdurend de berm in en dat wandelt niet echt ontspannen.

Klein Delfgauw heet deze buurtschap en valt voor een deel binnen de Gemeente Delft en deels bij Pijnacker-Nootdorp. Kavels die tot nu toe weiland waren, worden sinds kort verkocht en er zullen moderne luxe villa’s verschijnen. Vooralsnog vind ik dat jammer van dit landelijke gebied. Maar lang niet alle boerderijen en oudere huizen zijn het aanzien waard, dus ik wacht nog even met een oordeel.

Mijn gebrek

Blogvriendin Jeanne was van de week op zoek gegaan naar hortensia’s maar moest vaststellen dat er al behoorlijk wat uitgebloeid waren. Vandaar dat ik extra verheugd was hier om de hoek deze mooierd te zien. De combinatie met het bankje is ook al geweldig. Ik moet altijd aan Frankrijk denken bij het zien van hortensia’s. Dan staat er tegen de gevel van een oude boerderij quasi nonchalant een berg van deze bloemen in kleuren die variëren tussen roze en paars. Mijn Friese oma gooide haar zakjes blauwsel na de was onder de plant en dat hielp reuze om ze blauw te houden. In Caldese ben ik na drie pogingen opgehouden met het poten van deze plant want ze gingen allemaal dood. Dat ligt aan de grondsoort van klei met zand. Maar het kan ook komen door mijn gebrek aan groene vingers.

Boekenweek -maand en -jaar

Het rechter raam in deze boerderij moet haast wel van de opkamer zijn. Van zo’n kleine en knusse kamer slaat mijn fantasie op hol. Want hoe zou ik zelf zo’n opkamer gebruiken? Als boekenkamer, zeker weten. Om het raam heen boekenplanken met een brede vensterbank waarop kussens zodat je al lezend ook af en toe naar buiten kunt kijken om een mooie zin beter in te laten werken. Verder nog twee makkelijke stoelen en goede leeslampen. En een verbod op laptops, telefoon en tablet. Voor mijn eigen bestwil. Die drie eigentijdse dingen zijn onmisbaar maar houden me ook een beetje van het lezen af. Ach. Ik heb helemaal geen opkamer nodig. Ik neem me gewoon weer eens voor wat meer te gaan lezen.