Adembenemend

Op onze scheurkalender stond het Italiaanse woord ‘mozzafiato’. Dat betekent adembenemend mooi. Een nieuw woord voor mij, dus spreek ik het een paar maal zo Italiaans mogelijk hardop uit in de hoop dat het beklijft. Als even later de ondergaande zon dwars door de kamer schijnt, grijp ik de camera die binnen handbereik ligt en denk ‘mooi’. Niet adembenemend maar wél mooi.

Op een ander kalenderblad las ik over de traditie om in de Noord Italiaanse stad Ivrea elkaar tijdens carnaval met sinaasappels te bekogelen, er gaat dan wel 250.000 kilo doorheen. En dan denk ik ‘zijn ze nou helemaal gek geworden’ want met eten hoor je niet te gooien en al helemaal niet te verspillen. Weer pakte ik de camera en laat zien hoe de sinaasappels bij ons liggen te wachten op consumptie. Hier geen ‘rifiuto’ een woord dat ik wel ken als organisch afval maar dat ook verspilling blijkt te betekenen.

Vallend fruit

Ondertussen vallen de rijpe druiven hier uit de pergola. Afgezien van de kleverige zooi die dat geeft als je er per ongeluk in gaat staan, is dat ook nog eens zonde. Dus daar moest iets mee. Vorig week maakte ik al eens sap door de druiven in een pan een beetje smots te koken en daarna door een zeef met schone theedoek te drukken. Zag er fraai uit en smaakte puur en heerlijk. Maar kan dat niet simpeler? Gewoon in de blender en dan door een zeef? Ja hoor, dat gaat ook prima. Doordat de velletjes nu ook tot sap verworden, ziet het er wat troebeler uit maar smaakt even goed. Minder werk, minder afwas en vast nóg gezonder. Hou ik van.

Smaken verschillen

Ze smaken nog nergens naar. Tomaten moet je nu niet willen eten. Maar toen we van de week in Italië waren kon ik het niet laten om ze te kopen. Ze hebben hun weg gevonden in twee pruttelpotjes en een salade. Voordien kleurden ze nog even prachtig in de speciale schaal die ik voor tomaten op de vensterbank in Caldese heb staan. Nee, dan hebben we meer genoten van de smaak van sinaasappels uit Sicilië. De bloedsinaasappel is in deze tijd van het jaar volop verkrijgbaar. Zoet, vol en om je vingers bij af te likken. Dat heb ik dan ook zó veelvuldig gedaan, dat ik daarbij geen camera kon hanteren.

(kleur bekennen 12)