Nat (dag 3)

Hebben we eindelijk de hele dag zon, krijg ik als onderwerp voor de foto zevendaagse nat op.Daar moest ik vanmorgen wel even om grinneken. Het is overigens geen wedstrijd maar een initiatief om meer mensen aan het fotograferen te krijgen. Voor mij is dat in feite niet nodig want ik maak elke dag foto’s. Het aardige vind ik dat de onderwerpen op eigen terrein te realiseren zijn. Jullie zien hier een handig tafeltje waarvan we er zelfs twee meenamen uit NL. Overal inzetbaar en makkelijk te verplaatsen. De frummeltjes die erop liggen zijn weggewaaide bloemen uit de blauwe regen. Daarmee ligt het hele terras vol en dat ga ik maar eens lekker opruimen. In de zon.

#foto7daagse #f7d #heelhollandfotografeert #dag3 #nat

De natuur is grillig

Hoewel er regen was voorspeld, begon de dag droog. Dus wij naar buiten met in het achterhoofd een alternatief druildagplan. We konden zowaar wel één uur tuinieren. Ik maakte bovenstaande foto van de pergola met blauwe regen. In mijn archief zocht ik een foto op van exact een jaar geleden. Tsss.

Plan B werd van kracht. Een reorganisatie in de slaap-werkkamer. Verplaatsen en opruimen van kasten. Sinds vorig jaar hebben we een snellere internetverbinding en kan ik draadloos achter de laptop zitten. We schoven een werktafel richting het raam. Zo kan ik kabelloos veel fijner werken en ik heb een fraai uitzicht. Als het niet regent.

 

Minder mooi en mooi

We hebben nog één koude nacht te gaan en daarna zal duidelijk zijn hoe groot de vorstschade in de wijngaard is. Er worden nog wat noodmaatregelen getroffen en ik kom er beslist volgende week nog op terug. Op de foto is te zien dat ook de kiwi en de vijg de kou niet kunnen waarderen. Maar er is voldoende wat wél mooi is om naar te kijken.

De blauwe regen, gouden regen en de meidoorn vergoeden veel. En dan zijn er nog drie leuke mannen op het erf.  Die ook nog eens heel hard werken.  Als dát niet mooi is.

Mieren enzo

Nou daar ging de natuurfotografe, hoor. Door de knietjes. Een mier die een dood insect aan het verslepen is, dat blijft een schokkerig en wonderlijk gezicht. Daar kon ik op mijn gemak eerst voor naar boven lopen om de camera te halen. Voor het mooi laat ik ook nog maar even de bijna uitgebloeide blauwe regen zien.

Gisteren zagen we de bonte specht, vandaag sprong er een reebokje over ons pad op nog geen vijfentwintig meter van ons huis. Dáár was de natuurfotografe uiteraard niet op tijd bij. Nu het weer stabieler is en we langere dagen buiten zijn, voelt de natuur heel dichtbij.