Geen mening

Het was fris gisteren en op sommige slootjes lag al een dun laagje ijs. Hoewel ik geen camera had meegenomen, was de neiging dan maar met mijn mobiel te fotograferen, niet te bedwingen. We besloten een stuk over de smalle weg te lopen langs de boerderijen. Maar zo rond half twaalf op zondag ben je de enige niet. Veel wielrenners, andere wandelaars en auto’s. We moesten voortdurend de berm in en dat wandelt niet echt ontspannen.

Klein Delfgauw heet deze buurtschap en valt voor een deel binnen de Gemeente Delft en deels bij Pijnacker-Nootdorp. Kavels die tot nu toe weiland waren, worden sinds kort verkocht en er zullen moderne luxe villa’s verschijnen. Vooralsnog vind ik dat jammer van dit landelijke gebied. Maar lang niet alle boerderijen en oudere huizen zijn het aanzien waard, dus ik wacht nog even met een oordeel.

Brigade van bladblazers

Bladblazers. Veel mensen haten ze. En voor kleine achtertuinen zijn ze ook erg overdreven. Maar de bomenrij tegenover ons huis is inmiddels helemaal kaal en het afgevallen blad lag in een dik pak op stoep en straat. Daar was de inzet van de gemeentelijk bladblaas brigade heel handig en efficiënt.

Mannen met gekleurde hesjes, wagentjes met zwaailichten. Vanaf twee kanten rukte men op: onder de auto’s door en vanaf het gras werd al het blad richting rijbaan geblazen. De zwaailichtkarretjes gingen er meermaals als een grote stofzuiger overheen. In een uurtje was de hele straat weer netjes. De fiets met de gifgroene mand, die op al deze foto’s te zien is, staat weer helemaal vrij in een opgeruimde straat. Hulde voor de gemeentewerkers.

Op slot

Hoe kan ik Delft beter illustreren dan met zo’n specifiek stadsbeeld? Elk hek, elke paal wordt gebruikt om een fiets aan vast te ketenen. In Italië gaan we vast weer slordig geparkeerde auto’s zien want netjes inparkeren is dáár niet bepaald de norm. Nou ja, liever kijken we vanaf morgen weer naar de wijngaard, hoewel we daar niet hoopvol over zijn. We gaan kijken naar de groene heuvels van Umbria, naar de olijfbomen, de vijg, misschien zelfs nog wel bramen. We hopen op een mooie zonnige maand en hebben zoals altijd weer een waslijst aan klussen en plannen.

Bakfietsbruid

Tussen de buien door zag ik vrijdag dit bruidspaar. Zij zat uitbundig te zwaaien naar de overkant maar vanuit mijn raam kon ik niet zien naar wie of wat. Ik vermoed medestudenten die daar wonen. De fotograaf was er maar druk mee hen en de mensen aan de overkant op de foto te zetten. Achter het paar stond nog een meisje met een fiets, de ceremoniemeester denk ik. Je moet dit soort zaken altijd zelf een beetje invullen hè? Waarom een bakfiets? De hele ceremonie en het feest zullen wel in centrum gevierd worden en dan zijn auto’s niet handig. Bekijks hadden ze in elk geval, erg comfortabel leek het me niet maar wél leuk. Mocht dit verse echtpaar zichzelf herkennen, dan stuur ik met liefde de foto’s door.

Mozaïekfascinatie

Eivormige objecten die verstrooid op het Elzenplein in Delft liggen. Waarschijnlijk met de bedoeling om auto’s te weren. Altijd fraaier dan een stel saaie betonnen paaltjes. †

Er staan namen bij van Corrie en Rene, Hans en Diny. Misschien een kleinschalig buurtproject? Voorlopig volg ik op FB de Stichting Samen Doen die al verschillende keramiek kunstwerken in de stad heeft aangebracht. Het zou me niets verbazen als dit de initiatiefnemers zijn. Hoe dan ook, ik vind het geslaagd. Sinds we in Ravenna waren heb ik een nieuwe interesse: stadsmozaïek en kan ik in Delft mijn lol nog op.

Alternatieve bruggen

Om wat variatie in mijn dagelijkse wandeling aan te brengen, wijk ik wel eens af van mijn bruggenloop. In plaats van een rondje langs het kanaal, scharrel ik vandaag weer door het gezellige centrum. En je wilt niet weten hoeveel bruggen ik daarbij passeer.

Vrijwel overal zijn de brugleuningen hetzelfde. Ik vind ze elegant en goed onderhouden. Handig ook om je fiets aan vast te ketenen. Dat stoort me in het geheel niet, het hoort bij het stadsbeeld van Delft.

Het centrum is zeer autoluw en die paar auto’s die er wel rijden, mogen van mij niet op de foto.

Gebladerte

Het is er natuurlijk nog volop, dat blad. Maar het hangt niet meer, hè. Als confetti wordt het uitgestrooid. Vóór me reed een auto waaraan een blad aan de antenne gekleefd zat en als een vrolijk vaantje wapperend bleef hangen. Heel feestelijk. Ik zat achter het stuur dus heb helaas geen foto kunnen nemen.

Nog meer voertuigen staan in de confetti. We zien de werkers van de gemeentelijke groenvoorziening hun uiterste best doen dat blad weer af te voeren of in bladkorven te doen. Ik heb nog geen berichten over treinvertragingen vernomen vanwege vallend blad. Heb ik nou iets gemist of is alles onder conrole?

Schotsen

Er is nog geen schip langs geweest, zeiden we tegen elkaar bij onze eerste cappuccino. De zon straalde zacht over het licht besneeuwde ijs waarop de meeuwen zaten te denken welke auto’s of ramen ze nu weer eens onder zouden schij…We hadden onze vaststelling nog niet uitgesproken of we hoorden grommend gekraak.

Daar voer de file van zestien vrachtwagens op weg naar de afvalverwerking in Den Haag. Als een ware ijsbreker ging het logge gevaarte tekeer. De zwerm meeuwen en enkele nijlganzen wisten niet hoe snel ze weg moesten fladderen. Terug naar de hoge daken die als uitkijkpost dienen, veronderstel ik. Dat mikt zo fijn.

Liever niet fietsen

\

We wonen vlakbij een winkelstraat die de Choorstraat heet. We halen er de dagelijkse boodschappen en het is bovendien ook onze doorloop naar het centrum.  De gemeente houdt er deze week een proef.  ‘Voetgangers gebied, fietsers te gast’ staat er op het bord onder de lantaren. Twee kunstwerken, aan begin en eind van de straat, kondigen nog eens op ludieke wijze aan: ‘winkels open liever lopen’. Camera’s gaan nu registreren of het werkt. De auto is het centrum al uit en dat bevalt vrijwel iedereen goed. Maar fietsers tot afstappen aansporen?  Zelf heb ik het nooit als probleem ervaren dat er ook gefietst mag worden en ben benieuwd of deze actie wat gaat opleveren. Wordt vervolgd.

. 

Tijden

Ook gisteravond liep ik na het eten een straatje om, zoals we in deze periode wel vaker doen. Ditmaal met een vriendin die plannen heeft naar Delft te verhuizen. We kwamen tot de conclusie dat het ook voor haar hier een heerlijk woonplaats zou zijn.  Auto’s worden meer en meer verbannen uit het centrum en dat levert tijdloze plaatjes op. Hier zien we het Gemeenlandshuis aan de Oude Delft. Een pand uit 1505. De man in korte broek met plastic boodschappentas is wel weer geheel van deze tijd. Hoewel? Plastic tasjes zijn zó 2015.