Dinsdagochtendritueel

Op de plaats waar normaal gesproken auto’s het parkeerterrein verlaten via de slagboom, heeft vandaag de tassenkoopman zijn meest kleurrijke handel uitgestald op de weekmarkt. Ik heb de tassen bewonderd maar het daar ook bij gelaten. Zien jullie ook dat er paraplu’s worden aangeboden? Het is licht bewolkt en er zou wel eens een bui kunnen vallen, de koopman is er op voorbereid. Wij denken dat we het droog houden.

Een ander kleurrijk tafereeltje levert dit plantentafeltje op. Om redenen die ik al eerder heb uitgelegd, zal ik geen potplanten kopen maar ik kan me er natuurlijk wel even aan verlustigen. Ook onze logees hielden de hand op de knip en met wat aanvullende boodschappen uit de supermarkt gingen we weer de berg op. Vanmiddag houden de vakantievierders een luie middag. Morgen gaan we de geschiedenis van Gubbio aan een nader onderzoek onderwerpen.

Delfts Wauw

Met meer dan gemiddelde interesse volg ik dit bouwproject. Vlak naast het station en het Gemeentehuis wordt het Huis van Delft gebouwd. Het gaat er spectaculair uitzien en behalve het filmhuis, congreszalen en kleine bedrijven komen er ook vijftig appartementen in. Héle dure appartementen.

foto van het www

In de gezamenlijke garage onder het pand is uitsluitend plaats voor deelauto’s. Dat idee spreekt me wel aan. Wonend naast een knooppunt van openbaar vervoer en met het bruisende centrum van Delft aan de overkant, lijkt me het hebben van een eigen voertuig bijna niet meer nodig. Ik ben benieuwd hoe het uitpakt met die auto’s. Het is een interessant project en ik blijf het volgen. Bij de makelaar zijn de appartementen al te koop. Gelukkig wonen wij al heel erg naar onze zin.

Moderne huizen en nieuwe grachten

Behalve nieuwe huizen zijn er ook nieuwe grachten gekomen. Dat ziet er meteen lekker Delfts uit. De straten zijn autovrij en parkeren kan ondergronds of op parkeerterreintjes tussen de straten in. Het geeft de Coendersbuurt een heel mooi straatbeeld. Vind ik.

Elke gevel is anders, dat verlevendigt de straten, zoals het ook bij de oude grachtenpanden is. En dan is het een kwestie van smaak of je het torentje en die witte gevelversiering mooi vindt of niet. Ik niet.

De groene gevel die ik gisteren liet zien, leverde leuke reacties op. Wie daar nog meer over wil lezen, kan hier klikken.

Mistig en verlaten

Er moest een nieuw horlogebandje komen voor de wijnboer. Gelukkig was de juwelier geopend voor dit soort kleine werkzaamheden en reparaties. Dus begaven we ons voor het dagelijkse wandelingetje het centrum in. Terwijl de wijnboer ook nog een paar andere essentiële winkels indook, kiekte ik mistig Delft. De Maria van Jessekerk met zijn karakteristieke twee torens en de Brabantse Turfmarkt vormen een wat verstild decor met die kale bomen.

De Markt was vrijwel uitgestorven. Tot 2003 mochten hier auto’s parkeren. Het is bijna niet meer voor te stellen. Ik vond een archieffoto uit 1950 waarop dat te zien is. Als de terrassen ooit weer open gaan, en dat gaan ze heus wel, dan keert de levendigheid hier terug. Ik zie het maar als een bijzondere kans om het centrum zo leeg en verlaten te zien. Maar net als iedereen verlang ik, vooral voor de winkeliers en horeca, naar een open samenleving.

Geen mening

Het was fris gisteren en op sommige slootjes lag al een dun laagje ijs. Hoewel ik geen camera had meegenomen, was de neiging dan maar met mijn mobiel te fotograferen, niet te bedwingen. We besloten een stuk over de smalle weg te lopen langs de boerderijen. Maar zo rond half twaalf op zondag ben je de enige niet. Veel wielrenners, andere wandelaars en auto’s. We moesten voortdurend de berm in en dat wandelt niet echt ontspannen.

Klein Delfgauw heet deze buurtschap en valt voor een deel binnen de Gemeente Delft en deels bij Pijnacker-Nootdorp. Kavels die tot nu toe weiland waren, worden sinds kort verkocht en er zullen moderne luxe villa’s verschijnen. Vooralsnog vind ik dat jammer van dit landelijke gebied. Maar lang niet alle boerderijen en oudere huizen zijn het aanzien waard, dus ik wacht nog even met een oordeel.

Brigade van bladblazers

Bladblazers. Veel mensen haten ze. En voor kleine achtertuinen zijn ze ook erg overdreven. Maar de bomenrij tegenover ons huis is inmiddels helemaal kaal en het afgevallen blad lag in een dik pak op stoep en straat. Daar was de inzet van de gemeentelijk bladblaas brigade heel handig en efficiënt.

Mannen met gekleurde hesjes, wagentjes met zwaailichten. Vanaf twee kanten rukte men op: onder de auto’s door en vanaf het gras werd al het blad richting rijbaan geblazen. De zwaailichtkarretjes gingen er meermaals als een grote stofzuiger overheen. In een uurtje was de hele straat weer netjes. De fiets met de gifgroene mand, die op al deze foto’s te zien is, staat weer helemaal vrij in een opgeruimde straat. Hulde voor de gemeentewerkers.

Op slot

Hoe kan ik Delft beter illustreren dan met zo’n specifiek stadsbeeld? Elk hek, elke paal wordt gebruikt om een fiets aan vast te ketenen. In Italië gaan we vast weer slordig geparkeerde auto’s zien want netjes inparkeren is dáár niet bepaald de norm. Nou ja, liever kijken we vanaf morgen weer naar de wijngaard, hoewel we daar niet hoopvol over zijn. We gaan kijken naar de groene heuvels van Umbria, naar de olijfbomen, de vijg, misschien zelfs nog wel bramen. We hopen op een mooie zonnige maand en hebben zoals altijd weer een waslijst aan klussen en plannen.

Bakfietsbruid

Tussen de buien door zag ik vrijdag dit bruidspaar. Zij zat uitbundig te zwaaien naar de overkant maar vanuit mijn raam kon ik niet zien naar wie of wat. Ik vermoed medestudenten die daar wonen. De fotograaf was er maar druk mee hen en de mensen aan de overkant op de foto te zetten. Achter het paar stond nog een meisje met een fiets, de ceremoniemeester denk ik. Je moet dit soort zaken altijd zelf een beetje invullen hè? Waarom een bakfiets? De hele ceremonie en het feest zullen wel in centrum gevierd worden en dan zijn auto’s niet handig. Bekijks hadden ze in elk geval, erg comfortabel leek het me niet maar wél leuk. Mocht dit verse echtpaar zichzelf herkennen, dan stuur ik met liefde de foto’s door.

Mozaïekfascinatie

Eivormige objecten die verstrooid op het Elzenplein in Delft liggen. Waarschijnlijk met de bedoeling om auto’s te weren. Altijd fraaier dan een stel saaie betonnen paaltjes. †

Er staan namen bij van Corrie en Rene, Hans en Diny. Misschien een kleinschalig buurtproject? Voorlopig volg ik op FB de Stichting Samen Doen die al verschillende keramiek kunstwerken in de stad heeft aangebracht. Het zou me niets verbazen als dit de initiatiefnemers zijn. Hoe dan ook, ik vind het geslaagd. Sinds we in Ravenna waren heb ik een nieuwe interesse: stadsmozaïek en kan ik in Delft mijn lol nog op.

Alternatieve bruggen

Om wat variatie in mijn dagelijkse wandeling aan te brengen, wijk ik wel eens af van mijn bruggenloop. In plaats van een rondje langs het kanaal, scharrel ik vandaag weer door het gezellige centrum. En je wilt niet weten hoeveel bruggen ik daarbij passeer.

Vrijwel overal zijn de brugleuningen hetzelfde. Ik vind ze elegant en goed onderhouden. Handig ook om je fiets aan vast te ketenen. Dat stoort me in het geheel niet, het hoort bij het stadsbeeld van Delft.

Het centrum is zeer autoluw en die paar auto’s die er wel rijden, mogen van mij niet op de foto.