Zodra mijn tante het appartement van haar vriendin inliep, hing ze dit tasje aan de deurknop. Tante T. leed aan Alzheimer en haar vriendin M. die in het in het zelfde flatgebouw in Loon op Zand woont, was gedurende haar laatste levensjaar haar steun en toeverlaat. De tante is al ruim tien jaar dood maar wij komen nog steeds jaarlijks op de koffie bij die leuke Brabantse vriendin die ons altijd even hartelijk ontvangt.
We reden door naar Vught, waar we moesten zijn voor een bepaalde boodschap en passeerden Udenhout. Daar in het gebouw van Huize Sint Vincentius is mijn tante haar werkzame leven begonnen, als novice van de congregatie Dochters van Maria en Joseph en ontmoette ze M. Ze werkten er samen in het internaat voor meisjes met een verstandelijke beperking. Uiteindelijk verliet M. en later ook mijn tante de kloostergemeenschap. M. trouwde, tante T. bleef ongehuwd en ging terug naar Den Haag. Pas op het eind van haar leven keerde ze terug naar Brabant en ondervond veel steun van die leuke vriendin. Kloostergemeenschappen dunnen uit, Huize Sint Vincentius wordt omgebouwd tot moderne appartementen, maar het tasje van mijn tante hangt als een mooi souvenir nog steeds bij M. in de gang.
Wonen in Caldese (Italië) 
Novice, de meeste mesnen kennen dat woord niet meer in deze huidige tijd. Mooi verhaal.
Mooi symbool.
Beklijvend verhaal…
Lie(f)s.
Wat een leuke herinnering.
Mooi verhaal. En wat een een ander leven hadden die vrouwen
In dat tasje zullen ook wel heel veel herinneringen zitten.
Zo is dat tasje ineens een mooie herinnering aan je tante. Wat een leven, hè. in het klooster.