Waarom mijn oog toch altijd moet vallen op dit soort triviale dingen is mij eigenlijk een raadsel. Her en der in de stad kom je ’s winters eenzame handschoenen tegen. En vrijwel altijd maak ik er ook een foto van. De handschoenen lagen in Delft.
Deze mannenonderbroek lag in Voorburg, vlakbij het restaurant waar we afgelopen vrijdag waren. Kijk, hoe iemand een handschoen verliest, daar kan ik me nog wel wat bij voorstellen. Maar hoe verliest een man zijn onderbroek op straat? Ik wíl het me zelfs helemaal niet voorstellen. En toen zag ik ook nog dit briefje in de Delftse Hout. Lief dat Nicolien zich er over een fietssleutel heeft ontfermd. Je zal het maar kwijt zijn, Dat geldt natuurlijk voor alle gevonden voorwerpen al verwacht ik wel dat er reserve onderbroeken zullen zijn.
Wonen in Caldese (Italië) 
Ik maak veel foto’s, maar toch nog niet van die verloren spullen. Leuke serie trouwens.
Hier worden bij het gemeentehuis de gevonden voorwerpen afgegeven ! 😂
Eenzaam zijn ze allemaal, je stukken, maar het verhaal erachter…!?
Lie(f)s.
Bij de voordeur van mijn buren ligt al weer een paar dagen een ijsmuts op de stoep.
Van nu af aan zal ik bij het passeren aan de door jou gevonden onderbroek denken ….
Stille groet,
Ik wil er ook niks bij verzinnen. Maar het komt vaker voor, ik heb ook zo’n foto. En ik was een keer in een theater toen er iemand in de pauze op me afkwam en vroeg of ik een onderbroek was verloren. Nee dus. Ze ging nog bij andere mensen ook vragen
Ja, leuk is dat, als fotograaf ga je kijken en zie je steeds meer. Ik herken het om dingen op de grond te fotograferen. 🙂 Die onderbroek doet me denken aan mijn moeder die mijn vaders oude onderbroeken als poetslap gebruikte.
Wellicht is die onderbroek wel het enige wat nog over is van die man…
Je zal als man je onderbroek kwijtraken. Welk verhaal zal hij thuis afsteken? Oh, zo kan ik nog wel even doorgaan, ik kan er van alles bij verzinnen, haha.