Snoeperij

Van dit zoete spul ben ik niet een echte liefhebber. Maar het ziet er lekker fleurig uit en dat schikt me wel op de zoveelste sombere dag. Nou was het alleen maar buiten somber, hoor. Ik zat weer eens aan een lunch en wel één van uitzonderlijk niveau. Het was in een restaurant waarin amuses, pre- desserts en ander smakelijks op mijn bord lagen en ik in een goed gezelschap verkeerde. Iets met oud collega’s en zo. Nee, ik laat er niets van zien, heb al mijn aandacht op het eten en de tafelgesprekken gericht gehouden. Waarom ik er dan toch over schrijf? Ten eerste als dagboeknotitie en ten tweede dat een dergelijke verrassende lunch waarbij de oh’s en ah’s voortdurend over tafel vlogen, wel weer bewees dat een verfijnde keuken een geschenk is waar ik echt enorm van kan genieten. En het overige gezelschap met me.