
De stemming in Gubbio is opperbest. Vandaag hollen kleine kinderen met kleine Ceri (kandelaren) door de straten van de stad. Zij zullen over een paar jaar de dragers worden van de bijna vierhonderd kilo wegende grote Ceri. Er zijn diverse gezellige samenscholingen waarbij men telkens spontaan in gezang uitbarst.

Terwijl wij op de trappen van de tegenoverliggende kerk nog even genoten van het sfeertje, werd er in de tratoria recht voor ons ook al met volle overgave gezongen waarbij het bestek als trommelstokjes het ritme ondersteunde. Ik krijg het filmpje niet geplaatst maar geloof me, het klonk goed.

Als stille getuige ligt hier een corsage die een feestganger meestal ingestoken in zijn sjaaltje heeft. De drager heeft het vast verloren als gevolg van de vele omhelzingen en schouderkloppen die horen bij dit verbroederende feest.
Beautiful photos
Het lijkt me heerlijk als je daar woont en alles mee kan maken. Dat is toch iets anders dan de toerist uithangen.
Prachtig, die oude gebouwen. Mooie stemmingsvolle foto’s.
Heel mooie momenten!
Lie(f)s.
Héérlijk sfeertje, mooi verwoordt!
Leuk, die verloren corsage. En nog leuker dat men zoveel spontaan zingt, daar hou ik van.
Heerlijk ’s zomers sfeertje en lekker zingen.
Mooi beeld geeft die laatste foto
Mooi om zo’n traditioneel feest mee te maken!