
De stilte is hier weldadig. De natuur bepaalt ons ritme, we leven even zonder agenda. Als we moe zijn gaan we zitten, als we honger hebben, eten we. Na de pranzo keren we onze koppen naar de zon. Maar niet al te lang want dat is slecht voor onze huid maar ook voor de bladhark en de snoeischaar. Die roepen ons na hun winterslaap en willen ter hand genomen worden. Oké, lavorando.

Heerlijk, en vitamine D is zo helemaal gratis
‘Dolce far niente’. Eventjes dan, dat heeft een mens nodig
Lekker hoor, geniet ervan.
Ik dacht eigenlijk dat pensionada’s het hele jaar zonder klok leven, daar verheug ik mij nu juist zo op…
Behalve een wekker regeert de agenda en het horloge toch ons bestaan hoor Hermieneke. Maar wel vrijwel alleen voor leuke afspraken. Ga je alvast maar verheugen.
Super heerlijk!! Maar Cisca had een scherpe blik!!
Wat een leven! 😉
Lie(f)s.
Heerlijke foto’s!
Na hard werken is het goed rusten!
echt geheel ontspannen zit je niet, ik zie nl de snoeischaar in je hand
Ha, ha, dat is mijn bril Cisca!
Heerlijk toch, dat Zwitserleven gevoel in Italië.
Konden we zo maar vaker leven. Ons laten leiden door de natuur. Even alles uit onze handen laten vallen en de energie van de zon binnen laten.
Ik kan er wel aan wennen, Mariet!
Als God in Italië.