Alsof er een engeltje over je tong…

Hebben jullie dat ook wel eens? Dat een pak koekjes je dóór de kastdeur heen roept: eet mij, eet mij! De vijf laatste citroenkoekjes vonden in een moeite de weg naar mijn mond. Pas toen het doosje leeg was, zag ik aan de zijkant perforaties zitten die dit doosje vleugels geven. Grappig hè? Dus ja, ik ben door een engeltje verleid en dan geeft het niet. De tweede verleiding vond plaats bij de appie.

Daar vond ik tongenworst en ik was in een sprong terug in mijn jeugd. Misschien gruwen veel lezers van dit soort broodbeleg maar net als zure zult doe je mij er af en toe een groot plezier mee. Het is een ouderwetse restverwerking maar ik heb er beslist van genoten al zal het waarschijnlijk jaren duren voor ik me er weer aan vergrijp. Dat kan ik van de citroenkoekjes niet beloven.