De vendemmia (druivenoogst) in de wijngaard van onze vrienden stond voor vandaag gepland. Gisteren was er hevige regenval en bij hen, op een half uurtje hier vandaan, leverde dat zelfs een urenlange stroomstoring op. Maar vanmorgen stonden alle seinen weer op groen. Zelf bleef ik thuis om de lunch voor te bereiden, A3 en onze vriendin gingen plukken. Jammer genoeg is de oogst dit jaar maar een kwart van wat het kan zijn. Slecht weer in het voorjaar en zwijnenvraat vorige week reduceerden het aantal beschikbare trossen behoorlijk.
Maar goed, het is wat het is, zeggen we dan maar. De oogst werd naar ons gebracht, de druiven werden ontsteeld waarna de wijnboer zijn laboratorium opende en in afzondering aan de slag ging. Er moet dan veel gerekend, gewogen en gemeten worden.
Waarna het tijd werd voor de pranzo. Onze vrienden hadden voor een heerlijk voor-en nagerecht gezorgd, ik maakte een enorme lasagnaschotel en een frisse salade. Dat staat dan allemaal weer niet op de foto. Ik dribbelde heen en weer tussen keuken en tuin en zoals altijd vergeet ik dan de juiste foto’s te maken. De eerste oogst is binnen, de witte wijn staat te borrelen, we kunnen tevreden zijn.
Om andere vergelijkbare redenen ook hier een zwaar tegenvallende oogst.
Vervelend genoeg is hier geen chef-kok voor de maaltijd.
Stille groet,
De wijnboer lijkt wel een tovenaar met die kast 🙂
Volgend jaar beter!
Fijn dat jullie toch wat binnen hebben kunnen halen. En nu maar hopen dat het weer een mooi wijntje wordt.
Op die laatste foto mag er wel wat vrolijker gekeken worden. De oogst is immers binnen.
Alleen al het idee al om weer wijn te gaan maken trekt me wel. Toch volgend jaar weer een aan gaan denken.
Het water loopt me in de mond…
LIe(f)s.
Nou, toch nog iets gelukkig, zij het met hindernissen.
Gezellige drukke bedoening, maar wel jammer van de oogst natuurlijk.