
Op het terrein van het restaurant Da Baffone (vertaling: bij de Snor) had men de Lock Down gebruikt om een klein maar fraai kapelletje te bouwen. Heel aandoenlijk met wat oude kerkbanken en (zelf beklede?) stoelen. Terwijl ik de buitenkant op de foto wilde zetten, reden twee auto’s het terrein op van de vrienden met wie we een pranzo-afspraak hadden. Tja, dan komt er in mijn geval van fotograferen echt niks meer terecht.

Het was lang geleden, té lang geleden, dat we elkaar in deze samenstelling ontmoetten. We deelden gerechten, verhalen en onze liefde voor Italië. We delen een bijzondere vriendschap met serieuze gesprekken en lachsalvo’s en konden bijna niet wegkomen. Toen men de lichten in de keuken uit deed en een deel van de vloer ging dweilen, begrepen we dat het tijd werd om afscheid te nemen.

Mooi, ze hebben hun tijd goed gebruikt!
Ik krijg hier het keukengevoel van vroeger bij.
Ziet er erg gezellig uit en dan die Italiaanse entourage, geweldig! Allemaal om te koesteren!!
Dat was dus gezellig, als ze om je heen al gaan dweilen! Heerlijk. En een mooi nieuw hek op je kopfoto!
Heb warme herinneringen aan een maaltijd met A3 bij de Snor, heb zelf nog olijfolie met een truffel.
Heel mooi kapelletje! Vriendschap…, de grootste rijkdom…!
Lie(f)s.
Prachtig kapelletje, daar hou ik van. Zal wel met mijn katholieke opvoeding te maken hebben.