Het hek, dat Andreashek genoemd wordt door de kruisvorm, is oorspronkelijk gebouwd met zichzelf ‘schillende’ houten paaltjes. De bast is er dus in de loop der jaren vanaf gevallen. Het is een authentieke manier die je hier veel ziet. Petra reageerde onlangs op mijn blog met de vraag of het hek dient als erfafscheiding of tegen dieren? Geen van beide is het geval, het markeert het horizontale deel en de helling. (Ik raakte Petra’s vraag kwijt bij het toestaan van haar reactie, waarvoor nog excuus.)
De oude paaltjes die omgevallen en verrot zijn, worden vervangen door nieuwe geïmpregneerde exemplaren. Minder authentiek maar wel sterker en bovendien vergrijzen ze in een half jaar en zie je het verschil nauwelijks meer. Onze zoon is opnieuw enthousiast aan het werk en verlengde zijn verblijf hier zelfs met enkele dagen. Er gaat een hoop tijd zitten in het passen en meten maar dat het goed gaat komen, staat als de spreekwoordelijke paal boven water.
Niet te onderschatten werk!
Lie(f)s.
Heerlijk toch, die extra handen!!
Ik vind het een mooi hek!
Een Andreaskruishek, ik had er nog nooit van gehoord, maar het wordt weer prachtig!
Leuk dat het weer hersteld wordt in die karakteristieke vorm! En hulp is natuurlijk heerlijk!
Is dat even fijn als zoon nog even kan helpen met dat hek. Onze hoog technische zoon heeft hier en passant ok nog even twee probleempjes opgelost. Mooi meegenomen zulke kinderen.
In principe heeft het hek dus niet echt een doel. Alleen voor de leuk…?
En dat we niet van de berg afrollen, Sjoerd.
Hier (Oostenrijk) zie je heel mooie en oorspronkelijke houten afrasteringen. Moet ik toch eens over bloggen
Ja doen, Inge. Wat voor jou gewoon is, is voor ons interessant om te lezen.