
Nog snel maakte ik een laatste foto van ons groene paradijsje op de berg. Daarna vlogen we vanuit Perugia naar Rotterdam en waren in vijf uur van voordeur in Gubbio tot voordeur in Delft. Dat was gisteren. Vandaag zat ik rond half elf bij die leuke moeder van me aan de koffie. Dit is haar groene uitzicht, het enorme winkelcentrum Westfield in Leidschendam. Men doet er alles aan om in de stadse omgeving groenvoorzieningen te maken. Op het dak van de garages onder het appartement is hertshooi en lavendel geplant en de vakken vlak voor de deur zien er ook goed gevuld uit.



Maar ik zag ook dit. Kreeg bijna de neiging om…Maar nee zeg! Ik had een stel genoeglijke uurtjes met en bij mijn moeder met wie het weer goed gaat. Ik laat dit grind kuisen graag aan een ander over.

Ik lette even niet op en daar ben je alweer in Nederland!!
Haha, ik zie je al zitten op de kiezels ….Fijne tijd thuis!
Wat een paradijsje toch! En nee, even niet onkruid wieden nu.
Dus nu zijn alle WordPress-bloggers HOME in Nederland. Want Paul W (De Herberg) is momenteel eveneens hier in het land. En ik zie mij , nu de besmettingscijfers exploderen, nog niet het land verlaten… Ik wens jullie hier een goed tijd.
Hoewel we elkaar in het echte leven niet kennen, voelt het toch als een blogfamilie die gezamenlijk in het moederland bijeen zijn, Henny!
Wat een bijzonder leven hebben jullie nu. Druk, vermoeiend…
Dat vermoeiend valt wel mee Bertie. Afwisselend is het wel!
Een andere kleur, maar ze hebben hun best gedaan.
Voor wie zin zou hebben…, tussen de kiezels…
Lie(f)s.
Heb jij zin om de kiezels te kuisen Lies?