
Meriggiare. We moeten dit voor ons nieuwe woord nog even in de kop stampen want het is erg toepasselijk in dit jaargetijde. De wijnboer kiest altijd voor de bank in het koele huis en kondigt mij dan aan even een ‘knorretje’ te gaan doen. Ik schrijf meestal mijn blog en ga vervolgens weer naar buiten. Ik val liever niet in slaap want dan slaap ik ’s nachts slecht. Het beste is om een puzzel te maken of een boek te lezen. Al willen in dat laatste geval mijn ogen nog wel eens dichtvallen. Nu we om zeven uur of eerder ’s morgens beginnen met tuinwerk en de temperatuur boven de dertig graden is, is meriggiare in elk geval onontbeerlijk.


Meriggiare: Rusten in de schaduw om te ontsnappen aan de hitte van de middagzon.
Regelmatige bezigheid van mij 🙂
Ik kan bijna altjjd ’s middags slapen. Maar ik doe het niet, want ’s nachts is het al moeilijk genoeg. Wat een superlieve foto, die van de wijnboer!
Gewoon een middagdutje dus…
Nee Sjoerd dat heet een pisolino, dat kan ’s winters ook 🙂
Goed bekeken hé! Slimme mensen…
Lie(f)s.
Hier mag het dan veel minder warm zijn, maar ik heb evengoed behoefte aan een Meriggiaire en doe dat ook gewoon, als het kan. Ik slaap er ’s nachts nooit minder van.
Bofferd!
Hier met een temperatuur tot 39gr ook heel hard nodig, zelfs ,s nachts koelt het niet echt af.
Maar probeer evengoed te genieten. Groetjes Cisca
Een perfect woord! Voor een perfecte bezigheid. 🙂
Het klinkt ook heel mooi. Dichterlijk.