Daar zaten we dan. Heel riant in de Hollandse achtertuin bij onze vrienden die we uit Italië kennen en met wie we druiven plukken, wijn maken én drinken. Nu we toch in NL zijn was dit een mooie gelegenheid om een deel van hun witte wijn 2020 af te leveren. Er werd geproefd, genipt en héél tevreden gedronken. Belangrijker was nog dat we elkaar eindelijk weer eens zagen want door Corona en andere omstandigheden was dat te lang geleden.
En eindelijk kun je elkaar ook weer hartelijke begroeten. Mijn nieuwe kusbeleid is dat ik liever een dikke knuffel geef dan de verplichte drie zoenen uitdeel. Zo denken onze vrienden er ook over. Kijk wat ze ons nog meegaven; een Alblasserwaardse Maatjeskaas. De herwonnen vrijheid na onze vaccinaties maakte de knuffels mogelijk en we deden dat alle vier maar al te graag.
Wonen in Caldese (Italië) 
Ik ben opgegroeid in een omgeving waarin amper gezoend werd, dus het was voor mij echt wennen toen de drieklapper gebruikelijk werd. Maar binnen het gezin waren we wel erg ‘aanrakerig’ en werd er wel veel geknuffeld, iets wat ik in mijn (kinder)omgeving nauwelijks zag bij vriendjes. Vooral mijn vader was meer dan gek op zijn 8 kinderen en liet dat ook merken. Had er waarschijnlijk mee te maken dat hij al op vijfjarige leeftijd zijn moeder en zusje verloor en verder opgevoed door ‘vreemd volk’; huishoudsters . Mijn opa is nooit hertrouwd.
Waarschijnlijk daarom heeft het me geen enkele moeite gekost de ‘drieklapper’ af te zweren, hoewel ik altijd met mijn al jaren op zichzelf wonenede kinderen ben blijven knuffelen. OOk voordat ik gevaccineerd was
Knuffels voor de mensen die binnen onze omgeving er toe doen, de rest een vriendschappelijke hand of knik. Zo hoop ik dat het gaat in de toekomst, Willem. Mooi dat jouw vader zijn eigen kinderen knuffelde, hij was zijn tijd vooruit.
Geen vervelende drieklapper meer en geen muntjes in winkelwagentjes. Ook mogen diezelfde winkelwagentjes steeds netjes schoongemaakt. Dat zijn wat mij betreft zaken die gewoon kunnen blijven.
Nooit meer afschaffen dus.
Ik maak tegenwoordig een elegant kniebuiginkje (kniksje?) als ik mensen begroet 🙂
Het kniebuiginkje vind ik er een beetje onderdanig uit zien. Maar jij doet het vast heel overtuigend op voet van gelijkwaardigheid, Wieneke.
Al die kussen hoeven van mij ookn net meer.
Ja, dat knuffelen is ineens een grote stap. Knuffelen liever dan de drie smakkerds van vroeger.
In ieder geval fijn, dat het weer kan.
Het grote voordeel van corona is afstand. Ik ben geen zoener en geen knuffelaar. Het grote nadeel van corona is dat je ook geen handen meer kunt geven. Ik ben nog zoekende wat je dan als gevaccineerde anti-aanraker moet 😀
Het voordeel van Corona is dat het hele begroetingsritueel weer herijkt wordt. Namasté Hermieneke
Gewoon een omhelzing of een knuffel. Doen we al jaren. Hier niks geen zoenen , nooit gedaan. Da’s niks voor de Denen.
Lekker overzichtelijk, Dorien
Toen wij verleden week terugkwamen uit Frankrijk en onze twee prik te pakken hadden hebben we eerst eens goed geknuffeld met kinderen en kleinkinderen. Dat was goed, heel goed.
Ik kan niet wachten om mijn kleindochter weer eens lekker vast te pakken en samen met haar te spelen en te tekenen. Knuffelen met anderen is voor mij nog een stap te vroeg…
Een molen, in de verte, maakt het mooi, en zo’n kaas maakt het nog mooier natuurlijk.
Die knuffels, da’s wel het mooiste!
Lie(f)s.
Zeg dat wel: Hoera, gevaccineerd!
Weet je dat ik zelfs huiverig ben om een knuffel te geven/krijgen?
Je raakt het ontwend, hè. Maar gevaccineerden onder elkaar, dan moet het toch kunnen, Inge
Ik ook, Inge!
Voordeel van de knuffel is dat het droog is en je elkaar niet met de mond aanraakt, Bertie en Inge