Er gaat geen jaar voorbij of ik moet deze bloem laten zien. Hij is al vele malen gescheurd en weer verplant. Zijn oorsprong vond ie zo’n zestig of zeventig jaar geleden bij mijn oma in haar Voorburgse achtertuin. Zijn of beter haar hele route zal ik niet beschrijven maar tenslotte kreeg ik van een zus een stek en nam hem mee naar Italië. Sindsdien noem ik de plant Oma Moeke en is ie ook een gewild verzamelobject voor andere familieleden. Aan het eind van het seizoen hopen we weer twee steeksels te kunnen maken voor een andere zus en een nichtje. Mijn oma zit te glunderen op haar wolkje.
Wat een geweldig aandenken!
Zo mooi, pioenen. Ruikt die van jou ook zo heerlijk?
Wat mooi, zo’n familie-pioen!!
De Oma Moeke doet me behalve aan Oma Moeke zelf en aan de prachtige bloem ook sterk denken aan ijs. En wel aan jou eigen moeder, onze geachte tante Teddy, die een keer voor de grap zei in het restaurant, dat ze graag wel eens een ijsje wilde, waar ze niet overheen kon kijken. De ober had het gehoord en even later stond er een bokaal vol met ijs voor haar neus. Hilariteit alom natuurlijk . . .
Ja, mooi verhaal Bauke. Ik zal het morgen bij haar opnieuw in herinnering brengen en de groeten van jullie doen!
Geweldig!
Hij is dan ook heel mooi.
Je zou voor minder glunderen hierboven…
Lie(f)s.
Wat leuk, Emie. Ik heb precies hetzelfde met mijn intens rode geraniums: de allereerste twee ooit in de 70-er jaren van een bejaarde vriend gekregen en eindeloos doorgestekt. Het is zomers een rode waterval… En die vriend kijkt vanaf dat andere wolkje genietend toe. Misschien krijgen die twee daar nog wat moois samen.
Twee glunderende mensen op hun wolkjes. En twee plantenliefhebbers op de aarde. Als dat geen fijn beeld is, dan weet ik het niet meer Henny
Wat een mooi verhaal. Ik hoop dat de plant nog veel stekjes mag krijgen.
Wat ontzettend leuk is dat. En ja ze zit te glimmen hoor, daar boven
Prachtig!
Vrolijke groet,
Weet je zeker dat oma Moeke uit Voorburg kwam? Mijn oma Moeke kwam uit Roosendaal 🙂
Oh wat leuk dat jij ook een oma Moeke had. Ik vind het zo’n lieve benaming. En het was ook een hele leuke oma die oorspronkelijk uit Friesland kwam.
Ik heb haar helaas niet gekend, maar mijn moeder heeft veel over haar verteld. Het is een leuke benaming hè?
O vast zit ze te glunderen! Ik heb altijd begrepen dat het moeilijk is om pioenen aan de bloei te krijgen. Maar dat kun je van deze niet zeggen! Mooi!
Er zitten altijd moeten op maat dat belet de pioen niet om als een gek te bloeien.
Mieren bedoel ik Judy