Hoewel we het huis in goede staat aantroffen, was er op het erf wel het een en ander gebeurd. En dan doel ik niet op overwoekerend onkruid, want dat verhaal kennen jullie inmiddels wel. Nee, het houten hek, was deels ingestort. Er waren al foto’s van doorgestuurd maar de werkelijkheid ziet er altijd nog wat sneuer uit.
Oók behoorlijk sneu ziet Rinus er uit. Deze vogelverschrikker, van oorsprong een sinterklaassurprise (klik) hebben we inmiddels hartelijk bedankt voor zijn dienstjaren. Hij stond bij de moestuin maar die is, vanwege het feit dat we hier niet aaneengesloten periodes kunnen zijn, toch al jaren buiten gebruik. Rinus hoeft niet vervangen te worden en over een alternatief voor het hek zijn we aan het nadenken.
Wonen in Caldese (Italië) 
Je treft bij terugkeer altijd wel iets aan waar wat aan gedaan moet worden. Zo blijft er daar net zoals bij ons altijd werk aan de winkel. Geeft niet, houdt ons jong, haha.
Bye bye Rinus.🙂
Tja, dat hek…
En Rinus, ocharme…
Lie(f)s.
Zo te zien heeft Rinus zich aardig uitgesloofd en heeft ie zijn pensioen echt wel verdiend!!
Ik hoop wel dat Rinus een waardig afscheid krijgt voor al die jaren trouwe dienst.
Ach wat zonde van dat mooie hek. Hoe is dat gekomen? En ach, Rinus, na trouwe jaren dienst…
Tja, dat hek staat er zo’n twintig jaar bijna. Onder alle weersomstandigheden. Dan is het een keer op, Judy. Wel heel jammer maar we verzinnen iets leuks.