
Verraad ik mijn leeftijd als ik het woord ‘verpozen’ in de titel zet? Uitrusten, uitblazen, ontspannen, pauzeren, dat zijn zo’n beetje de synoniemen. Het was het eerste woord dat mij me opkwam toen ik deze drie foto’s bij elkaar zette. Toch zal ik nooit tegen de wijnboer zeggen ‘kom we gaan ons vanmiddag eens fijn verpozen’. Dit clubje dames had het in elk geval erg gezellig. Ik denk dat ze van de roeivereniging zijn en hun eigen openlucht clubhuis voor een uurtje hebben gemaakt.

De man, leunend tegen de boom, was na het hardlopen even aan het ontspannen en stond aanvankelijk met zijn gezicht naar de zon geheven. Tot de roeiers voorbijtrokken, die zich aan het inspannen zijn en pas na afloop kunnen verpozen. En dan was er nog deze jonge vrouw die heel charmant aan de waterkant een boek las. Ik zou vanuit haar positie niet erg elegant overeind kunnen komen. Dus ja, ik verraad met dit blog toch wel behoorlijk dat ik niet meer tot de jongsten behoor.

Aangenaam vertoeven, die is er ook nog😉
Gezellig, zo aan de waterkant! Toevallig gebruikte ik het woord verpozen laatst ook toen ik een foto doorstuurde naar een vriendin met de woorden ‘het is hier ook aangenaam verpozen’ 😀
Het is inderdaad wel een erg antiek woord. 🙂 Maar het past uitstekend bij de beelden!
Het is bijna een vergeetwoord. Geschikt voor een adoptiebewijs van de Taalstaat
Die dames op foto 1 zijn super. Minimaal 1.5 meter toch… Verpozen als werkwoord is idd antiek. Dat zal wel voor mijn tijd geweest zijn, proest…
Nou voel ik me wel héél erg oud, Sjoerd
Wat een geweldig uitzicht heb jij toch.
Het verveelt ook nooit, Marthy er is altijd wat te zien
Weet je nog, Emie?
Laat niet als dank voor’t aangenaam verpozen
De eigenaar van’t bos, de schillen en de dozen.
Ja hoor Petra, dat weet ik zeker nog. Ik zal die kreet eens loslaten op mijn kleinkinderen om te zien of ze het snappen.
Gezelligheid troef, in deze bizarre tijd!
Lie(f)s.
Mensen zijn gelukkig creatief en weten vaak toch te genieten, Lies.