Naast de vele kerstkaarten zat er vandaag ook een envelop uit Italië in de bus. Onze buren sturen vaak post door, het zijn vrijwel altijd rekeningen. Vandaag ook. Maar ineens was ik weer in ons huis, waar het nu donker en koud zal zijn. Waar nog steeds wijn in grote mandflessen staat te wachten. In gedachten zie ik onze buurvrouw in haar keuken staan. Hoe groot zal het gezelschap zijn waarvoor zij kookt? Hoe zou het in Gubbio zijn waar de restaurants allemaal gesloten zijn? Ik kwam onlangs een afbeelding op een reisgids voor Umbria tegen met het karakteristieke Palazzo dei Consoli in Gubbio. Daarvan heb ik natuurlijk zelf ook nog wel een tamelijk recente foto. En zo dwaalden mijn gedachten naar die andere plek waar we ons zo thuis voelen en waren de stoofpeertjes in de Delftse keuken inmiddels klaar.
Ja, nostalgie… En wat een tegenstelling met Gubbio: STOOFPEERTJES! Toch wens ik jou een vredige, Nederlandse Kerst.
Ja, strooi het zou nog maar even in de wonde……
Fijne Kerst, en blijf vooral genieten!
Lie(f)s.
Ik kan me je mijmering/heimwee zoooo voorstellen!
Die peertjes zien er prachtig uit, het lijkt wel een schilderij!
Fijne kerstdagen, Emie!
Dat mijmeren ……herkenbaar. In Leogang gaat het sneeuwen, heel veel sneeuwen. Ook dat nog ….
Dan heb je lang gemijmerd. Heerlijk
Gubbio, ik zou zo graag nog eens terugkeren. Volgend jaar misschien…
Kom dan ook even op de koffie, Lola!
Graag!!!