Het mooie weer joeg ons bijtijds naar buiten. Per toeval kwamen we in het Wilhelminapark in Rijswijk terecht omdat we daar in de buurt een kledingcontainer wisten te staan waar we het nodige hebben ingekieperd. Het is toch bijzonder verrassend om tussen snelwegen, woonwijken en torenflats een fraai aangelegd groengebied aan te treffen. De flat is op het parkeerterrein nog te zien maar toen we verder liepen, greep het groen meer en meer om zich heen.
Net als in de Delftse Hout was ook hier een kunstmatig strandje met zwemvijver. Leden van de grote familie Nijlgans hebben in dit jaargetijde de oevers in gebruik. Zij poedelden en wasten zich terwijl wij, zittend in het zonnetje, toekeken. Voor hen en ons begon de dag uitstekend.
Ik zit te lachen, omdat ik gisteren ook in het Wilhelminapark wandelde. Alhier. En nu moet ik nog harder lachen omdat het park eigenlijk Julianapark heet. Maar ja, ik noem het altijd Wilhelminapark.
Ach, als er maar koninklijk bloed door het park stroomt, Bertie
Wat een prachtige plek, vooral nu met die herfstkleuren.
Gewoon weer een leuke ontdekking Marthy op tien autominuutjes van ons huis.
Leuk park ja. Voor de lange wandelingen wat ons betreft 😀
Dan lopen jullie er zeker naar toe, Hermieneke!
Ja klopt. Maar dat is een flinke tippel 😀
Verrassend leuk!
Lie(f)s.
Echt een plek om nog eens vaker naar toe te gaan, Lies. Een beetje afwisseling in wandelingen in de buurt, kan geen kwaad.
het was een beetje fris, maar wel heerlijk om vandaag buiten te zijn. Ik ben ook maar eens het park ingedoken. Die ganzen rukken steeds meer op. Ik zie er tegenwoordig meer dan eenden.
Nijlganzen hebben geen natuurlijke vijanden hier, vandaar die enorm grote populatie Sjoerd.