
We hadden deze plaats nooit als uitvalsbasis voor ons kleine toertje door Toscane gekozen als we hier niet jaren geleden al eens terecht waren gekomen. Maar hoe ook al weer en wanneer? Het bleek in 1997 te zijn geweest toen we een huis huurden in Deruta en in de week voorafgaand wat rondtrokken. We wilden destijds in Siena overnachten maar hebben de stad toen vanwege de grote drukte links laten liggen. Bij toeval vonden we in dit charmante plaatsje een kamer, gelegen boven de plaatselijke bar. We keken uit op dit plein waar ’s avonds de plaatselijke bevolking hun ‘quatro passi‘ deed en de ouderen op de stenen bankjes tegen de stadsmuur zaten. Het waren mede die momenten waarin onze liefde voor Italië ontstond. Kijk dit is de albergo waar we in ’97 verbleven. Ziet er van buiten niet geweldig uit maar het was er prima om te slapen en ’s morgens het ontbijt in de bar.

Het hotel waar we dit keer zaten was van een andere orde, behoorlijk fantastisch vonden we. Misschien wijd ik er nog een blogje aan, misschien ook niet. Hoe we er achter kwamen dat we nou juist in ’97 hier al eerder waren, is wellicht leuk om nog eens te vertellen maar voor vandaag ben ik ruimschoots door mijn limiet van woorden heen.



Tijdloos mooi.
Mooie foto’s Emie, ze geven de Italiaanse sfeer goed weer.
De tijd is daar een beetje blijven staan. Mooi!
Lie(f)s.
Pittoresk!
Net zo‘n oude Vespa staat hier in de kelder, te wachten tot onze jongste weer wat meer tijd heeft
Oh, leuk Inge en dan knalrood spuiten na het opknappen!
Prachtig. 🙂
Ben benieuwd naar het vervolg en je foto’s zijn zoooo sfeervol!
Het is het echt het Italiaanse sfeertje, Bertie
Die leven daar gewoon nog in een andere tijd heb ik het idee.
In zekere zin is dat zo, Sjoerd. De gemeenschappen en familiebanden zijn hier hecht waardoor mensen generaties lang op dezelfde plek wonen. Die sfeer proef je en voelt tijdloos aan.
Zo’n plaatje dit plaatsje. En dat Italiaanse avondleven met bejaarden, die op hun kleinkinderen pasten, allemaal gezellig buiten, kan ik me ook nog herinneren.
In dat opzicht verandert hier weinig, Jeanne