We mogen graag een kerk binnenlopen. De wijnboer steekt een kaarsje op en we laten samen de eenvoud of de pracht en praal op ons inwerken. Er waren maximaal veertig zitplaatsen in de kleine kerk op de bovenste foto. Daarvan was meer dan de helft ook nog eens afgeplakt met grote verbodskruizen vanwege Corona. Voor de Duomo in Siena, waar we gisteren waren, moest in een lange rij gestaan worden vooraleer een entreebewijs gekocht kon worden. Voor die drukte was een reden, daar kom ik nog op terug. Kunsthistorisch gezien is die onderste kerk heel interessant. Maar de ware gelovige hoort naar mijn idee in een eenvoudig godshuis thuis.
Het waren andere tijden toen… Laten we het daar maar op houden en het verder gewoon mooi vinden.
De calvinist in mij – ja ook heidenen kunnen best calvinist zijn hahaha – heeft het altijd een beetje lastig met zo’n dikke versierde kerk. Ik ben er heel dubbel in. Boeiend om de mooie dingen die gemaakt zijn door meesters te zien en aan de andere kant …..
Ik ben nogal calvinistisch groot geworden. Misschien juist daardoor kan ik genieten van zo’n pracht en praalkerk
Wat een tegenstelling, de twee kerken. Zo’n overdaad aan pracht en praal kan overweldigend mooi zijn, maar voor bezinning ben ik ook liever in een eenvoudig kerkje.
Wat kerken betreft hoe ik van eenvoud dus ik sla wel een kruisje in de kerk op de bovenste foto.
Pracht en praal tegenover mooie eenvoud.
Lie(f)s.
Ja, die kerk is belachelijk decadent maar zooo prachtig!!