Gelijktijdig met Marthy was ik lavendel aan het snoeien. Zo gaat dat met ons en met de seizoenen. Nou zal ik hier eens een bekentenis doen: ik lijd aan snoei-angst. Op de een of andere manier vind ik het altijd zonde om de schaar rigoureus in planten te zetten. Wat onverstandig is, want snoeien is groeien. Ik wéét het wel maar ben er niet goed in. Terwijl ik een moeder heb met groene vingers en een intuïtief gevoel voor tuinieren. Nee, ik heb geen tuinvaardigheden van haar geërfd. Enfin, de bloemen zijn inmiddels allemaal uit de lavendel geknipt en volgend voorjaar mag de heggenschaar er nog lichtjes over heen. Maar toen zat ik nog met bossen lavendel waarvan ik vond dat er nog iets mee moest. En nou ruikt het me toch lekker in de kamer!
Ik ruik maar weer eens even aan jouw lavendelzakje
Eigenlijk moet je lavendel snoeien in april en dan net boven het leven, zeg maar. Ik ben een rigoureuze snoeier en ik heb geloof ik maar een of twee keer een struik vermoord. Niet dat kinderachtige, hoor. Gewoon hup met die schaar. 🙂
Nu de bloemen eruit en in april net boven het leven snoeien, zo doe ik dat al een paar jaar, Wieneke. Ben nu in de rozentuin aan het snoeien en ga als een speer. Ik word steeds flinker op dat punt!
Heel goed, ga zo door 🙂
Mmm, ik ruik met je mee!
Bijna te ruiken tot hier…!
Lie(f)s.
Dat is lastig, snoeiangst. Ik ruik de lavendel hier! Heerlijk!
Ik heb het lavendelsnoeisel in de gft bak gegooid, en die rook toen heel wat beter dan voorheen 🙂
Hier geen snoeiangst. Wat zal jouw huis lekker ruiken vanuit die mooie schaal.
Maar jij hebt groene vingers Marthy. Ik niet.
Misschien moet ik ook maar eens gaan snoeien.
Stille groet,
Goed voorbeeld doet goed volgen, Rob