Hij kwam vanmorgen gezellig naast me zitten op de buitenbank. Terwijl ik mijn cappuccino dronk zat ie doodstil een beetje voor zich uit te staren. Net zo als ik eigenlijk als ik nog niet lang wakker ben. Uiteindelijk nam deze hooiwagen tergend langzaam de zes benen naar de achterkant van de bank. Vanmiddag na de lunch zat ik daar opnieuw, ditmaal met een boek. Maar ik sukkelde een beetje in slaap tot een klein brutaal hagedisje over me heen kroop en ik wakker schrok uit mijn sluimerslaap. Ik nam maar aan dat het een teken was om weer aan het werk te gaan. Zo’n eerste dag vallen alle werkzaamheden een beetje rauw op ons dak en is het zorg om niet als een dolle aan de gang te gaan. Maar de natuur denkt daar kennelijk toch anders over.
Al dat werk dat steeds maar gedaan moet worden….. Op zich is dat niet erg, maar ik ben wel helemaal klaar met die rare warmte. Gisteren hier in het noorden 29 graden, bah.
Ik hoorde laatst dat een hooiwagen, die wij altijd langpootmug noemen, tot de spinnen behoort. Het miept er momenteel van. Het zijn van die zenuwachtige fladders in huis.
Heerlijk juist, die warmte Wieneke. Mijn lijf vaart er wel bij. Weinig hooiwagens en spinnen hier, nog steeds vlinders en krekelkoren. Ik word er vrolijk van.
Als de lijstjes niet te groot zijn kom je er wel…
Kan me zo voorstellen, dat de natuur af en toe even de boel overneemt. Succes met de werkzaamheden!
We luisteren goed naar de natuur Lies. Altijd.
Ja, als je net weer terug bent staat er altijd veel werk op je te wachten.Iedere dag wat doen, niet te veel en dan ’s avonds opsommen wat je allemaal gedaan hebt. Dat geeft ons altijd een goed gevoel.
Zo doen wij dat ook, Marthy. En lijstjes maken en lekker afvinken!
Niet veel te ondernemen tegen de natuur…
Lie(f)s.