Nu onze straat zodanig is afgesloten dat het zelfs voor voetgangers onmogelijk is te passeren, vervalt onze bruggenloop ook. In plaats van langs de ránd van het centrum te wandelen, lopen we er nu doorheen. Gisteravond, na een dag zonder veel beweging, had ik behoefte om even de benen te strekken en liepen we onze nieuwe route in het donker. Dat is nog even wennen. Niet de route maar die donkerte. Gelukkig heb ik eerder al foto’s gemaakt van ons nieuwe rondje. We passeren ook een voordeur waar een gedicht op staat. Dat huis stap je volgens mij altijd binnen met een glimlach en een goed gevoel. En daar moeten leuke mensen wonen, kan niet anders.
Wonen in Caldese (Italië) 
daar moeten hele vriendelijke lui wonen, kan niet anders.
Ik koester me in dat heerlijke gedicht!
Mooi!
Lie(f)s.
Hee die heb ik hier ook gezien. Ik maakte ook een foto en zette die op insta. Mijn antwoord was toen dat niemand dat had gezegd die dag. En bij jou?
Bij dezen, Bertie.
Leuke huisjes! En natuurlijk een geweldige voordeur!
Leuke mensen, kan niet anders.
Nooit eerder gezien dat mooie gedicht. Terwijl ik er vast ook regelmatig langsloop. Ik hou het erop dat het dan (nog of al) donker is 🙂
Heerweg, Hermieneke. Leuk hè?
Ja, ik herkende die glazen uitbouw wel. Geerweg maar dat is een typo denk ik 🙂
Emie: ja, voutje, het is inderdaad de Geerweg.