
Op haar laatste echte vakantiedag kwam onze oudste kleindochter Eva een middag langs. We winkelden samen wat. Ze zag een leuke bol wol ergens liggen en of ik daar niet een mooie sjaal voor haar van kon maken. Dat kan ik wel en ga dat ook doen. En of ik haar ook even kon leren haken. We deden een dappere poging samen. Spontane verhalen over vriendinnen, haar beroepswensen (iets met dieren) en haar leven in het algemeen, er werd wat af gebabbeld. Na de thee met stroopwafel ging ze even chillen. Ze hielp met koken, at met smaak en gaat de roerbak courgette binnenkort nog eens namaken thuis. De pogingen om mij een dansje te leren eindigden in stram gedoe van mijn kant en besmuikt lachen van haar. Toen we haar thuisbrachten maakte ze snel nog even een stel oorbellen voor me.

Ik stel me Fien voor, die gezellig langskomt over tich jaar. Lijkt me zo leuk!
Dat moment komt sneller dan je nu voor mogelijk houdt. En elke leeftijd heeft zo zijn charme, het is gewoon volop genieten, Jeanne.
Zeker!
Geweldig, zo’n kleindochter!
Ook kleine meisjes worden groot…
…en hun oma’s ouder, Sjoerd
Vooral op de eerste foto kan je zien dat ze begint te veranderen Emie, langzaam van meisje naar jonge vrouw. Heerlijk, zo’n grote kleindochter.
Ons brugpiepertje, Marthy. Ze verandert inderdaad enorm snel nu,
Toffe meid!
Lie(f)s.
Klopt, het is een heerlijk enthousiast kind, Lies.