Het was er nog niet van gekomen; onze bruggenloop. Wegens te druk en te warm. Maar gisteravond na het eten maakten we dan eindelijk weer ons vaste rondje. Hier en daar zaten nog mensen te barbecueën langs de waterkant. We controleerden nog even hoe het met de familie Meerkoet gaat. Heel in de verte dobbert in het kroos van de Vlamingstraat een uitgebreide eendentroep die kennelijk het nest hebben verlaten. Wij wandelden bedaard verder. Ik maakte een nieuwe foto van het pand waarin wij een appartement hebben en pas vandaag mijn blogkop maar weer eens aan op de actualiteit. Toen we bijna bij de tweede brug waren, kwamen we onverwacht een nichtje van de wijnboer tegen. Samen met haar man maakte ze een stadswandeling door Delft. Zelf wonen ze in Rotterdam maar hebben nauwe banden met Delft vanwege het hier opgroeien van de één en werk van de ander. Het praatje op straat werd vervolgd door een kopje koffie en later een wijntje bij ons. En zo kreeg de zaterdagavond een verrassende en uiterst gezellige wending.
Delft, zoete herinneringen. Prachtige treurwilg, waar ik dan weer vrolijk van word 😉
Mooie kopfoto Emie!
Mooie nieuwe kopfoto en die fietser hoort er gewoon bij.
Gezellig, weer thuis in Nederland…!
Lie(f)s.
Mooie foto! Die fietser geeft het inderdaad dynamiek.
Mooie kopfoto. Ik vind die fietser ook goed passen, want nergens zoveel fietsers en fietsen gezien als in Delft. Nou ja, in Amsterdam misschien,,,
Het zijn de verrassingen die het leven leuk maken.
Apart licht, mooi!
Klinkt als een gezellige zaterdagavond! Maar kroos van de Vlamingstraat? Aan de drive-in woning van de familie Meerkoet te zien, bedoel je het Rietveld 😀.
Ik haal die twee grachten altijd door elkaar, Hermieneke. Maar jij niet natuurlijk.
Nee, dat zou lastig worden met de huissleutel die niet past 😀
Ach…jij hebt nota bene heuse waterlelies in de gracht…ik zal de vergissing nooit meer maken Hermieneke
Heel mooi , ik vind de fietser jammer , maar ja , het is geen “stilleven” 😊
Die fietser koos ik vanwege de dynamiek, Ria 😉