Al heel wat mensen zijn mij voorgegaan met het lezen van De Zeven Zussen. Ik stond niet te trappelen maar was wel benieuwd. Het leek mij iets te veel keukenmeidenromantiek. En dat is het ook. Schrijfster Lucinda Riley heeft het over smaragdgroene ogen, goudblonde lokken en een albasten huid. Wendingen zie je tien bladzijden eerder al aankomen. En toch. Toch weet ze ineens te verrassen. Zijn de achtergrondverhalen, die zich in verschillende werelddelen afspelen, informatief. Inmiddels heb ik bijna drie van de zeven delen uit. Ja, suikerzoete romantiek, maar ik zit nu zó in het verhaal dat ik er zelfs een blog met zoete foto’s over maak en ik me niet meer stoor aan:’ hij hield haar vast bij haar middel en even voelde ze zijn zachte adem in haar nek’. Sterker nog; ik ben benieuwd naar de andere delen.
Ik heb regelmatig een lichte hap nodig om te lezen. Zo iets waar ik naar uitkijk, ha, straks mag ik lezen! En dat vond ik wel in de Zussen boeken.
Ik heb ze allemaal gelezen. Dat mierzoete valt mee als je een beetje diagonaal leest en ik vond de geschiedenis in de verschillende landen leuk.
Maar Wieneke heeft gelijk dat de latere delen steeds minder goed behapbaar worden. Vooral Zon viel mij bar tegen. Dat hield maar niet op. En toch ga ik het laatste deel ook lezen ☺️.
Steeds meer van hetzelfde, denk ik? Toch knap dat we wel allemaal deel zeven willen lezen waarin vast veel over het leven van Pa en Ma. Ik vrees voor veel moralisme, Hermieneke.
Zo’n was heel langdradig. Had in de helft van het aantal pagina’s gekund 😀.
Ik vrees ook wel voor dat moralisme, maar ben benieuwd hoe e het met Pa en Ma zit. Zou Pa echt nog leven?
E: Pa leeft nog en Ma weet ervan. Er komt nog een dramatische onthulling over de zevende zus, die alle verhalenlijnen aan elkaar verbindt. Maar geen idee hoe en dat is toch knap van L.R.
Ik ben er nog niet voor gevallen. Maar soms is mierzoet toch heerlijk!
Ja, de boeken zijn een prettige afwisseling van het wat zwaardere soort, Het stuk historie wat in ieder boek beschreven staat maakt ze voor mij behapbaar.
Ik krijg nu de neiging om hard weg te rennen…
De meeste mannen zullen er gillend bij weglopen, Sjoerd.
Ik ben nog niet “om”
Dan ga ik je ook niet omturnen, Inge
Misschien dat ze in het Engels minder simplistisch overkomen…
Ik heb ze allemaal gelezen en ik kan wel begrijpen dat veel mensen ze helemaal geweldig vinden. De eerste boeken vond ik trouwens stukken beter dan de rest. Zon vond ik niks en heb ik niet eens uitgelezen. Het zijn van die boeken, die je leest als je hoofd niet naar iets ingewikkelds of engs staat. Maar daar is dus niks mis mee, hoor.
Het is een goede afwisseling met mijn noeste arbeid op ons erf, Wieneke. Soms val ik er bij in slaap!
En dat is natuurlijk ook lekker, even een dutje doen 🙂
Ja zo is het mij ook vergaan. Heerlijk. Ik ben helemaal bij
Ik “moet” alleen het laatste nog lezen. Gek, sommige schrijvers zijn beter verteerbaar dan anderen. Riley is goed te behappen en je bent voor een tijdje onder de pannen met haar boeken. Lees ze!
Goed te behappen vind ik juist gezegd, Els. Af en toe erger ik me wild maar het boeit toch.