Aan het eind van een min of meer luie zondag, maken we samen plannen voor de komende week. Welke klussen moeten er, afgezien van onkruid uit het grind weghalen, nog meer gebeuren? Zullen we ons storten op het aardbeienveld dat beter een klaverweide genoemd kan worden?
Of pakken we de uitgebloeide hertshooi aan en nemen meteen de druiven erboven eens te grazen? Het grasveld moet gemaaid, er is werk aan de winkel in de wijngaard en kunnen we al kersen plukken? Drie uitgeschoten bremstruiken vragen om een snoeischaar. De afvalmanden staan te wachten op nieuwe inhoud, de compostbakken kunnen worden aangevuld. We zijn weer helemaal gereed voor een nieuwe werkweek; er is genoeg te doen.
Er zijn akeliger klusjes te bedenken, maar deze gaan straks ook wat lekkers leveren.
Maar toch: kalm aan!
Pispotjes hier, nog altijd pispotjes 😀
Ben je nou nog niet uitgeplast, Inge?
ik wel, het onkruid nog niet, maar ik klaag niet: het houdt me van de straat 😀
Niet moeilijk om me hier een voorstelling van te maken. Wij besloten om in de vroege ochtenduren te gaan wieden in de moestuin.
Ja, zo gaat dat Marthy. We hebben een heerlijk leven maar er moet wel worden gewerkt!
Fijne ‘werk’week!!
Eén voor één afwerken maar. Fijne week!
Wat een weelde, een keuze wat je kunt gaan doen. Ik krijg hier altijd een briefje met prioriteiten…
Ha, ha! Ik zie het voor me, Sjoerd. Geruststelling: wij voerden het grootste deel van de prioriteiten de afgelopen veertien dagen uit.