‘Waar ben je?’ riep ik toen ik op zoek ging naar de wijnboer die op zijn favoriete plek bezig was. Zien jullie die twee handen? Daar staat ie met een raffiatouwtje de boel te fatsoeneren. Onze snoeiweek in maart ging niet door omdat juist tóen Italië op slot ging. Het resultaat is een enorme verwildering omdat het hier in juni ook nog eens een maand geregend heeft.
Maar hij is helemaal in zijn element hoor. Alleen het gekwinkeleer van vogels en midden in de natuur daar wordt een mens gelukkig van. Knippen en opbinden dat is wat er nu gebeurd. Als alles gaat zoals we hopen, dan kan er eind september toch geoogst worden.
Het is toch echt te hopen dat jullie, en alle andere wijnboeren, kunnen oogsten in september. Tot die tijd moet er nog veel gebeuren denk ik.
’t Wordt/is een paradijs!
Lie(f)s.
Net als Marthy gedacht “hoe gaat het nu met die druiven” maar gelukkig de natuur is mild en de wijn zal heerlijk zijn.
Dat komt wel goed daar, dat zie ik al. De flessen kunnen straks weer gevuld worden…
Ik heb in de Corona tijd vaan de de druiven van Adrie gedacht. Goed om te horen dat het toch nog goed gaat komen. Wat is die man lekker in zijn element, heerlijk.
Wat fijn dat het toch oogsten wordt!
Vast! En anders zijn de foto’s toch wel zeer geslaagd
Wat een wildernis! Maar dat komt vast goed!
Komen jullie wel eens langs de Gooise Knoop?
https://robalberts.wordpress.com/2015/10/04/grootse-vormen/
Vrolijke groet, het
Eerlijk gezegd niet, Rob. Maar het lijkt me de moeite waard om er eens te kijken als we in de buurt zijn. Dank voor de tip.
Ziet er al veelbelovend uit!