We hadden ons erop verheugd en we vonden dat we het wel verdiend hadden. Dus gingen we tóch, ondanks het feit dat mijn nicht en haar man op het laatst hadden moeten afbellen. Zij kregen een maand te vroeg huurders en moesten onverwacht het huis poetsen en alles voor verhuur in orde maken. We hadden met z’n vieren afgesproken op de Monte Cucco, een berg halverwege onze woonplaatsen.
Een pracht plek en een stuk frisser dan bij ons. We hadden telefonisch voor vier gereserveerd bij dal Lepre en onze verbazing was groot toen het restaurant gesloten bleek. De enige verklaring die we kunnen bedenken is dat er te weinig reserveringen waren om open te gaan en men had ons telefoonnummer niet.
Gelukkig is er op dezelfde berg nóg een eethuis op een meer beschutte plek in de bossen. Daar namen we samen een super eenvoudig maar smakelijk maal. Eenmaal weer thuis deden we een dutje en trokken daarna de werkkleren aan voor twee uur tuinarbeid. We zijn daarin nauwelijks te stoppen en hadden weer genoeg energie.
Het is voor mij de eerste keer dat ik jullie volg naar Italië. Wat is het daar prachtig! Wat fijn dat het tuinwerk langzaam maar zeker vordert. Ik lees met plezier mee!
Leuk om te horen, Judy. En ja het is hier schitterend. We zijn zo blij hier te mogen zijn!
Toch nog mooi geworden…
Lie(f)s.
Het zat jullie niet helemaal mee.
Het was jammer dat er geen familie-ontmoeting inzat, Jeanne maar we hadden een topdag hoor.
Dat is me ook een keer gebeurd reserveren en dan niet thuis geven op het moment dat je daar aankomt. Slordig is dat. Maar goed, het kwam ook bij ons wel goed, we zijn daar overigens ook nooit meer terug gegaan. De tuin zal inmiddels toch ook wel behoorlijk opgeknapt zijn met zoveel werk…
De tuin is inderdaad wel aardig gefatsoeneerd, Sjoerd. Maar we hebben een heel groot erf (zie bijvoorbeeld de kopfoto) en daar ligt echt nog voor weken werk. Geeft niet, lekker bezig.