Toen wij onze houten luiken een paar jaar geleden vervingen, kwam er een partij hang- en sluitwerk vrij. Ik vond het zonde om er niets mee te doen, zag er plantensteunen in of iets artistieks. Nou is de vader van onze schoonzoon een handigerd. Hij kan bijvoorbeeld lassen. Jullie snappen het al, hij was zo lief op mijn aanwijzing een tweetal stilistische figuurtjes te maken die nu een sneu vlierboompje midden op ons grasveld gezelschap houden. Of dat hun definitieve plaats is, weet ik nog niet. Tot ik heb besloten of ik ze nog een lik verf zal geven, mogen ze hier blijven staan. Maar voorlopig kijk ik er vanuit mijn luierhoekje op neer en dat bevalt me wel. Anatomisch kregen ze wat kenmerken mee die het begrip hang-en sluitwerk toch een geheel nieuwe dimensie geven.
Wat een leuk idee. Zo kunnen we ( bijna) alles wel hergebruiken hè. En blijven we elkaar inspireren om leuke dingen te maken.
Met een beetje creativiteit komen we een heel eind, Mieke. En jij bent daar een ster in!
Heel leuk, dit stel! Mannetje en vrouwtje!
Roestig vind ik ze het mooist. En ook al veilige steunen. Handig, handige mannen in de buurt.
Leuk laten staan zo. En niet verven hoor.
Ik zie er een gezichtje in, heel gek, want een gezichtje met vier ogen? Maar ja Picasso had ook rare figuren, toch?
ik ook 😀
maar dat was ook net de bedoeling, hè Inge en Bertie
Dat is echt recyclen…
Nâhh, echt riesijkelen doe je pas door dit in te leveren bij Tata Steel IJmuiden . . .
Ik zie me al staan bij de poorten met mijn emmertje, Bauke
Wat een origineel hergebruik!