
Terwijl mijn zusje koffie zette en ik op gepaste afstand wilde blijven, kroop ik met camera rond in de tuin. Ik zette zomaar wat hoekjes op de foto. Volgens mij is ze nog bezig met die twee stoeltjes, gezien het schuurpapier. Ik vergat het haar te vragen. Dat ze een juttershoekje hebben, hoefde ik niet te vragen. dat wist ik al. Ik hoop er altijd nog eens flessenpost aan te treffen.

Vanaf de stoel waarop ik mijn koffie zou gaan drinken, was dit het uitzicht. Later kwam mijn zus erbij zitten en toen had ik geen tijd meer voor foto’s. Meer dan twee maanden elkaar niet zien, betekent dat er bijgepraat wordt en dat deden we volop.

Wat is dat fijn geweest, ik begrijp het helemaal. Ik ga zondag eindelijk naar mijn zusje.
Wat heerlijk dat jullie weer samen konden zitten kletsen.
Wat heerlijk weer, gewoon menselijk contact.
Een beetje menselijk contact doet wonderen…