Nu musea gesloten zijn, krijg ik talloze tips voor virtuele bezoeken. Ik kom daar nauwelijks aan toe. Maar ik kan jullie wel een korte impressie geven van de tentoonstelling van Klaas Gubbels die wij een paar maanden geleden in het museum Beelden aan Zee zagen. Ik ben een liefhebber van zijn werk. Op de blauwe kan staat een gedicht van Vaandrager:
de kroketten in het restaurant
zijn aan de kleine kant.
Stilleven in het echt en daarboven het resultaat van Klaas. En hier onder een groot beeld dat op de binnenplaats stond. Alles even onmiskenbaar van Gubbels. Daarmee rond ik vandaag mijn museumbezoek weer af, ik ga weg van mijn scherm en duik in een echt boek.
Wonen in Caldese (Italië) 
De namen zeggen mij ook niets, maar het ziet er wel leuk uit! Geniet van je boek!
In Hotel New York is een muurschildering van de koffiepot met het gedicht. Altijd even kijken als ik er kom.
Niet verder vertellen, ik ken Klaas niet…
Ik zeg niks, Sjoerd
Ik duik zometeen in Unorthodox op Netflix
Dat heb ik even op moeten zoeken, Inge. Lijkt me interessant.
Ik vond deze mini serie absoluut de moeite waard Emie. ‘s Zomers zagen we altijd veel orthodoxe joden in Oostenrijk en dat fascineert me
Ja hij is zeer herkenbaar. We hebben hier nog eens een tijdje zo’n koffipot in huis gehad, van de kunstuitleen. Maar het ging me vervelen. Dat gedicht vind ik wél erg leuk
Het is allemaal nogal eendimensionaal, Bertie maar dat vond ik nou juist zo aardig. Het grappige van het gedicht is de manier waarop je restaurant uit moet spreken, wil het rijmen.