Vanwege het feit dat we doorgaans de mooiste tijd van het jaar in Italië doorbrengen is het een kale bedoening op ons balkon. Nu wij min of meer gedwongen veel tijd doorbrengen op het minuscule buiten dat ons appartement in Delft biedt, is de behoefte aan wat fleurigs er ook ineens. Normaal zou ik dan naar de kringloop gaan voor een plantenbak. Dit keer trof ik bij mijn moeder een lege plantenbak die zij niet in gebruik heeft wegens te ondiep. Die mocht mee en wat kleine lage plantjes, die Australische ganzenbloemen heten, waren snel gekocht. Net zoals een zakje universele potgrond. Een paar witte geraniums in een rieten mand van onszelf en zie daar: ons buitenleven kreeg een fleurige impuls. Nu nog op zoek naar een hangtafeltje.
Ik zag laatst in Sittard een heus wijngaardje aan de voet van de stadswal, moest gelijk aan jullie denken.
De zon op de bloemen lijkt toch wel wat Italiaanse trekjes te hebben!
Een mooi bloempje.
Ik had er nog nooit van gehoord, Anna maar ik vind hem ook wel mooi!
Ja, leuk! Op mijn postzegelbalkonnetje heb ik viooltjes in potten.
Viooltjes horen wel tot mijn lievelingen, Judy. Geniet maar lekker van ze.
Als je geniet, waarom niet…
We zien meer steen dan groen op ons balkon dus ja, dan is het genieten van een paar povere plantjes, Sjoerd
Helemaal begrijpelijk! Normaal gesproken zitten wij rond deze tijd ook niet achter de geraniums.
Nee, dan wroeten we lekker in de aarde, Marthy
’t Zijn de kleine dingen die het doen, die het doen…
Saskia en Serge vervolgen met:
Dat kleine beetje zon waar je al weken lang op wacht
Die uitgestoken hand die je van hen niet had verwacht
Dat kleine bosje bloemen en precies op dat moment
Die onverwachte brief als je alleen of eenzaam bent.