Het zal tien uur geweest zijn toen ik gisterochtend deze foto’s maakte. Uitgestorven, zo lijkt het. Maar de bakker was open en de wijnboer kocht verse croissants. Al mijn aandacht kon uitgaan naar de schitterende bloesembomen. Even de dreiging vergeten die toch als een grauwe sluier over ons leven hangt momenteel. Niet denken aan mensen die geen afstand tot elkaar houden, die winkels leeg kopen en niet denken aan de voedselbanken die daardoor tekorten hebben. Nee alleen maar even wij, de zon en bloesembomen. Of toch niet?
Als ik al hoor tot 1 juni binnenblijven… Ik merk wel dat ik gestraft wordt voor het niet hamsteren. Ik moet het doen met wat er over is…
Er is genoeg over Sjoerd. Geen zorgen op dat punt.
En het is overal het zelfde, ook in Frankrijk, Duitsland. Wat doen die mensen toch met dat pleepapier?
Ook in Australië vliegt het wc papier de winkels uit, tot verbijstering van onze familie aldaar. Massahysterie, als je het mij vraagt Els.
Bij ons waren gisteren alle winkels dicht maar dat is normaal in ons dorp, Lekker rustig, houden wij van.
Hier lijkt inmiddels de 24uurs-economie tot stilstand te zijn gekomen, Marthy. En dáár zal ik niet om treuren.
Soms denk ik: morgen als ik opsta, dan is alles weer normaal ……
Die tijd komt beslist weer, Inge maar toch nog even geduld…