
In het zuiden van Umbria, ter hoogte van Narni, woont een vriendin van onze gasten. Wij mochten vandaag mee om daar in de grote villa die ze bewoont, een kookworkshop te volgen en het daarna gezamenlijk op te eten. Wat een feest. De gastvrouw had het vuur in de keuken al aan want het is opnieuw een frisse dag hier. Ze zette snel wat eetbaars op tafel.

We begonnen met het maken van de tiramisu, die daarna tot nader order in de koelkast verdween. Ik ben een slechte fotograaf op zulke momenten, want van het heerlijke eindresultaat heb ik geen foto gemaakt.

Het deeg voor de pizzola was al voorbereid en gerezen. Wij hoefden de pizza’s slechts uit te rollen. Ze deed het één keer voor en hup…aan de slag.



De pizza werd in zonnebloemolie geftrituurd en daarna afwisselend belegd met zelfgemaakte tomatensaus, vlees of parmezaan. Machtig maar heerlijk.

Onze vriendin maakte een volgend gerecht van mozzarella overgoten met een voortreffelijke room-truffelsaus. Waarna de gastvrouw kalfslapjes in witte wijn maakte waar we wat sla bij aten. Heb ik veel geleerd? Ja zeker. Maar dat Italianen gastvrij zijn én lekker kunnen koken, dat wist ik al wel. Evengoed ben ik er keer op keer over verbaasd. Wat een verrassende dag.
Dat Italianen gastvrij zijn en lekker kunnen koken heb ik ook ervaren! Heerlijk land!
Certo!
Dat is mooi: les amis de mes amis…
Goed gezegd, Bertie. De band met onze vrienden is weer ontstaan omdat ik met hun vriendin bevriend was…
Oh, wat was ik daar graag bij geweest. Kalfslapjes in witte wijn…mmmm.
En weet je wat ik er leerde, Marthy? Vitella gebruiken, kalfslappen van een vrouwelijk kalf in plaats van Vitello. Nooit geweten
Klinkt heerlijk.
Het was méér dan heerlijk en ook nog eens erg gezellig en leerzaam, Anna
Hier maakten onze zonen gisteren 18 pizza’s ivm viering van de verjaardag van oma. Men zegt dat ze heerlijk waren. Daar stak mijn glutenvrije pizza maar magertjes bij af.
Jammer dan toch Inge, zo’n glutenintolerantie. Ik voel met je mee.