In een week die bol staat van de afspraken is het me tóch gelukt een ochtend over het strand te wandelen. En het was niet eens mijn eigen idee. Maar wel een voorstel waarop ik direct ja zei.
Wie, zoals ik, aan de kust geboren is, zal er altijd weer naar terugkeren. Nergens kom je zo lekker uitgewaaid en opgefrist van thuis als na een strandwandeling.
De horizon, een binnenmeer, de wind en de branding; ik heb er letterlijk met volle teugen van genoten. En mijn wandelgenoot ook.
Titel uit Zeekoorts van J. Slauerhoff
Hoi Emie, Heel herkenbaar. De zee, kust niet alleen jou. Met groeten,Ton
Wow Ton, dat was ook en mooie blogtitel geweest en zó waar!
Heerlijk. Qua natuur hou ik het allermeest van zee strand en duin. Mooie titel trouwens
Dat heb ik ook Bertie. Met bossen heb ik niet zo veel, maar wel met polders, heuvels en de kust. Ik moet vér kunnen kijken.
Ik zou ook niet thuis gebleven zijn!
De volgende bloggersbijeenkomst dan maar op het strand, Els, Jeanne, Bertie, Ton, Marthy? (grapje)
Zee en strand: altijd heerlijk!
Op zo’n voorstel zou ik ook ja zeggen, het blijft zijn aantrekkingskracht houden.