Uit de minibieb in Delft graaide ik nog snel dit boek mee. Het blijkt een klassieker te zijn uit de Italiaanse literatuur. Ik moest er even in komen maar het boeide zeer. Als je bedenkt dat dit werd geschreven aan het eind van de 19e eeuw dan is het kalme tempo goed te verdragen. Bovendien hou ik er van op deze manier beter de Italiaanse cultuur te leren kennen. Voor meer over de inhoud klik hier.
Blogvriendin Bertie mailde me naar aanleiding van het schilderij van de schilder Rafael. en meldde me dat over La Muta een boek is geschreven door Leslie Forbes. Die naam kwam me bekend voor, het boek zei me niets. Staat het hier gewoon in de boekenkast! Aangeschaft in 2008 en ik kan me er geen letter van herinneren. Zelfs niet nu ik al bij hoofdstuk 10 ben. Enfin, ik lees weer een vers boek.
Wonen in Caldese (Italië) 
Soms herken ik de kaft, maar dat is met e-boeken weer moeilijker. Herlezen is niet erg…
Herlezen is prima, Els. Vooral als het boek je haverwege weer begint de dagen en je toch benieuwd bent naar de afloop.
Haha, gelukkig herken ik ik nog wel wat in een al gelezen boek.
Behalve met boeken die heel veel indruk maakten, kan ik een boek echt heel makkelijk als niet gelezen weer herlezen, Marthy. Ik hou een schrift bij met wat ik lees en kan het dus altijd nakijken.
Nou moe… Maar IS het wat?
Mwah. Ik lees het meer vanwege de info die ik eruit haal dan dat ik het verhaal nou zo boeiend vind. Het gekke is dat alles over Rafaello wel is blijven hangen maar de thriller niet. Dat zegt eigenlijk wel genoeg, Bertie.
O jij ook al? Mijn boekenkast staat vol met boeken, die ik kan herlezen alsof het voor het eerst is. Ik vraag me wel eens af waarom ik eigenlijk lees.
Ha, ha Jeanne. Nou ik weet wel waarom ik lees. Als rustpunt, als ontspanning en ook al kan ik het verhaal na drie volgende boeken niet meer oplepelen, je steekt er toch wat van op. Lekker blijven lezen.