Drie passanten

Restaurant Zeetoren en een echte strandtent waren gesloten, een ander nét iets te ver weg. Zo kwam het dat we in een voor de gelegenheid verkeerd restaurant terecht kwamen. Zachte pingelmuziek, dikke tapijten, klassiek gedekte tafels waarvan er slechts één bezet was. ‘Neemt u even plaats in de lounge dan maken we een tafel voor u in orde’. Op de kaart de keuze van aan de lijn gevangen kabeljauw. En met de hand gepakte sint jacobschelpen.  Klap op de vuurpijl was de ingevlogen ananas.  De wijnboer in zijn korte broek, mijn zus en ik met verwaaide strandhoofden, we kregen de slappe lach en maakten flauwe grappen. Mijn zus zat onder de kop van een zelf geschoten hert,  het terras was handgeveegd en de bediening klassiek doch humorloos opgeleid. De zalm die we er aten was overigens zalig. De titel van dit blog verwijst naar hoe we aangekondigd werden richting de keuken.