Het middeleeuwse stadje Bevagna viert deze week feest. Een groot deel van de bevolking is in middeleeuwse kledij gestoken, er worden ambachten getoond, er is muziek en vooral veel eten. ’s Avonds en in het weekend. Overdag merk je er weinig van. Omdat wij niet zo’n zin hebben in grote mensenmenigten maakten we er vandaag ons wekelijkse uitje van. Lege straten maar wel móói.
Aangepaste zonwering en gordijnen.
Eén koopvrouw die houten instrumenten verkocht. Of nee, ze verkocht niets. Ook niet aan ons. Ach, het zal dit weekend wel goed komen met haar en haar handel. Wij hadden een rustige topdag.
Ik geef ook de voorkeur aan de lege straten overdag.
‘Lege straten, maar wel mooi’, wat herken ik dat. Ik weet nog dat we in Venetië waren nog niet zo heel lang geleden. En dat iedereen zich afvroeg waarom we in vredesnaam in die drukke toeristenbende wilden zijn. Dat wilden we inderdaad niet, maar als je een hoek om sloeg en een straatje uitliep, zag je ‘lege straten, maar wel mooi’.
Mooi authentiek zo zonder hordes touristen
Mooi, die gekleurde doeken in dat smalle straatje.
Nostalgische groet,