Voor het loshalen van een supermarktwagentje kun je in Città di Castello nog een munt van 500 lire gebruiken. Waarbij ik me afvraag of het bord nou zo oud is of hebben Italianen nog massaal dat soort munten bij de hand?
Twee zusters lopen langs de kerk van de H. Fransiscus in Gubbio. Je ziet hier nog veel religieuzen in habijt. Het doet mij herinneren aan mijn Roomse jeugd. Lang geleden. 
Vanmorgen maakte ik wasmiddel. Een blok Marseille zeep rapsen (80 gram) vijf liter heet water erbij en voor de witte was ook nog een dot soda. Etmaal met rust laten en klaar is Kees. Spotgoedkoop, milieu- en huidvriendelijk.
Seringen op vaas. Beginnen al weer een beetje in te kakken. Ruikt zalig en geeft mij altjd een nostalgisch gevoel.
Wonen in Caldese (Italië) 
Wat lekker om te weten van je milieuvriendelijke wasmiddel. Ik ben er heel tevreden over. Wel ga ik de volgende keer wat geurende olie toevoegen want vind het nu wat vlak ruiken.
Ik heb wel eens aan lavendel gedacht, Ton. Maar ik vind de geur van de bolle wind die er doorheen wappert aan de waslijn, eigenljk wel voldoende.
Lekker nostalgisch bezig daar in Italie. A?hoewel,vorige zag ik midden in Rotterdam een echte witte pater. Leek me oom iets uit vroeger tijd maar stapte toch echt op z’nfiets. 🙂
In het wild? Een witte pater? In Rotterdam? Het moet toch niet gekker worden, Els.
Wat zal die was lekker ruiken! Precies zo’n stoeltje stond bij mijn ouders in de woonkamer. Het is dat mijn broer ‘m zo graag wilde hebben ….
Het stoeltje was bruin en met roze velours bekleed en komt van mijn tante Greetje. Ik zeg dan ook vaak dat ik tnte Greetje even bijschuif, Inge.