25 April is in Italië de dag van de vrijheid, de bevrijding en de democratie. Veel mensen zijn vrij. We hadden daarom ook eigenlijk een grotere opkomst verwacht vanmorgen bij de kranslegging in Gubbio. De klokken werden geluid en om precies tien uur verscheen een stoet bij het grote monument op het ‘plein van de veertig martelaren’. Onschuldige burgers die in 1944 als represaille voor een partizanenactie werden doodgeschoten en die uiteraard nog elk jaar worden herdacht. En met hen alle andere slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.
Plechtig en toch enigszins losjes werd de ceremonie verricht. Het volkslied klonk en met de burgemeester in hun midden, liep de stoet verder richting het mausoleum waar de plechtigheid verder werd afgerond.
Wij reden weer naar onze berg. Om in alle vrijheid onkruid weg steken en in de wijngaard te werken.
Wonen in Caldese (Italië) 
Pingback: Wie wil er nog een ei? | Wonen in Caldese (Italië)
We mopperen wel eens en vaak met een reden ook nog, maar minstens zo vaak moeten we ons realiseren dat het niet zo heel gewoon is, dat we in vrijheid leven. Ik vind jullie trouwens lekker bijbels bezig, hoor. Arbeiden in den wijngaard…. 😉
We leven hier in het paradijs Wieneke!
Voel die vrijheid soms intens en als groot goed, soms als iets dat vertrapt wordt en te schande gemaakt en daar ben ik dan verdrietig om.
Vrijheid misbruiken is de keerzijde Els. Daar kan ik ook niet tegen.
Ja hoera. Je moet er niet aan denken dat je niet vrij zou zijn om je vreedzame dagelijkse leven te leiden. Of dat je niet vrij door Europa zou kunnen reizen van je ene eigen plek naar de andere. Door zulke herdenkingen besef je dat weer.
Absoluut Irene. Vrijheid is een groot goed, democratie ook. Laten we wat vaker beseffen hoe bevoorrecht we zijn.